24 พฤศจิกายน 2553 15:02 น.

...ลอยระทม...

เพราะความรักภักดีมีความหมาย
เฝ้าซึ้งสายอาทรแต่ก่อนหลัง
พาหัวใจผูกติดอนิจจัง
ดักดานขังเจ่าจุกกับทุกข์ตรม

เก็บสายใยใส่รู้สึกผลึกมั่น
เก็บผูกพันห่วงหามาห่อห่ม
เก็บทุกสิ่งยิ่งหนาวร้าวระทม
เก็บอารมณ์ลึกสุดอยากหยุดคิด

ช่างอ่อนไหวไม่นิ่งทุกสิ่งอย่าง
ช่างเคว้งคว้างยิ่งทุกข์ยิ่งผูกติด
ช่างล้าเหลือเมื่อใจไม่มีทิศ
รู้ถูกผิดหากเมินหน้ามิกล้าทำ

รอยระทมห่มใจไกลเกินหยั่ง
รอยรักฝังล้ำลึกรู้สึกระส่ำ
อีกกี่หนทนยอกระลอกช้ำ
เก็บทุกคำเคยอ้อนออดกอดแนบใจ

เหนื่อยกับการก้าวตามความรู้สึก
ยิ่งเจ็บสึกสับสนคนอ่อนไหว
ทั้งขมหวานบานปลายขยายไกล
ความเป็นไปวันรักร้างคงค้างคา

คงสักวันบรรเทาเงาหลอนเจ็บ
อยากซ่อนเก็บรอยระทมข่มเสน่หา
อยากลืมลบจบสะบั้นสัมพันธ์ลา
เลิกห่วงหาความผูกพันเมื่อวันวาน

เดือนสิบสองน้ำนองสองตลิ่ง
หัวใจนิ่งตั้งจิตอธิษฐาน
ขอปลดปล่อยรอยระทมเคยห่มมาน
ทิ้งขมหวานนิ่งเฉยเจ็บเคยแล้ว

1502

love

comment

10 พฤศจิกายน 2553 09:29 น.

...ชวนคิดถึง...

รักงามง่ายวายไวได้รู้แจ้ง
ถ้อยแถลงวันวานหวานเหือดหาย
รูปรอยฝันพลันขมปมรักคลาย
เหลือคำร้ายห่างเหินเจ็บเกินทน

ลมหนาวผลักรักเขวเสน่ห์หาย
ร้องฟูมฟายร่ำไรไม่เกิดผล
ยิ่งเฝ้าหวนทวนคำน้ำใจคน
ยิ่งสับสนยากนักจะหักใจ

ริ้วลมลวงล่วงผ่านรอยหวานเหลือ
คงฝากเยื่ออาวรณ์ชวนอ่อนไหว
ระหว่างเหงาเงาโศกโลกพิไล
สิ่งดีในคราวก่อนยังย้อนจำ

มีเยื่อใยให้คิดถึงครั้งหนึ่งหวาน
คงเจือจารท่ามขมขื่นลอบกลืนกล้ำ
ไม่อินังขังขอบลอบทวนคำ
วันคืนซ้ำฝันใฝ่ไม่เป็นจริง

สายรักเอยเคยมั่นกลับสั่นไหว
เคยพิสมัยรักชอบมอบทุกสิ่ง
ทั้งหวานขมห่มรักอุ่นพักอิง
คิดถึงยิ่งหวังคืนกลืนน้ำตา

ใจดวงนี้รักมิได้ง่ายรู้จัก
พอได้รักจึงแน่นดังแผ่นผา
พอได้รู้เรื่องรักประจักษ์ตา
กลับได้คว้ารักขมหลงลมลวง