27 กุมภาพันธ์ 2551 07:59 น.
เพียงพลิ้ว
ตะวันลับดับแสงลาขอบฟ้ากว้าง
สัมพันธ์จางกล้ำกลืนสะอื้นถี่
ในห้วงจำคำนึงถึงคนดี
ดึกคืนนี้คนคว้างอย่างอย่างไร
เมฆสีดำซ้ำคนหม่นตลอด
ผิวลมพรอดรำพันทำหวั่นไหว
อกคนเข็ญเอนลู่ขาดคู่ใจ
น้ำตาไหลร่วงปนฝนกุมภา
เหมือนแกล้งย้ำเติมน้ำฝนซ้ำคนหมอง
ท่องทำนองหนักแน่นดังแค่นว่า
พบแล้วจากถากถางกางคำท้า
ขอเดินฝ่าฝนร้อนตอนอ่อนแอ
ฟ้าคำรามถามชวนเชิญครวญไห้
จะเห็นใจ-ซ้ำเติมต่อก็แล้วแต่
หอมดอกโมกโยกไหวใจคนแพ้
เจ็บเพียงแค่นี้พอ...ทรมาน
ผ่าวลมดึกนึกไปใจหวนคิด
หนึ่งชีวิตพายุพ้นคนควรผ่าน
เจ็บอยู่บ่อยเพราะรอยคำอย่าจำนาน
คิดป่วยการวาดหวังเจ็บทั้งนั้น
ขอบคุณกาลเวลาพาให้พบ
แม้นจากจบได้ดูแลแค่สั้นสั้น
เป็นตำนานหวานละไมได้ผูกพัน
บางคืนวันหวนนึกรู้สึกดี
14 กุมภาพันธ์ 2551 07:57 น.
เพียงพลิ้ว
ทุกคราพบอบอุ่นการุณย์รัก
สมานสมัครปรองดองเป็นน้องพี่
หน้ายิ้มแย้มแจ่มใสด้วยไมตรี
มอบสิ่งดีทุกสิ่งอย่างจริงใจ
หอมประทิ่นกลิ่นมิตรภาพอาบอิ่มฝัน
คอยแบ่งปันมีปัญหาให้อาศัย
เอื้ออาทรเสียสละพร้อมอภัย
คอยถามไถ่ทักท้วงเป็นห่วงกัน
หัวใจจำวันนั้นถึงวันนี้
สายใยมีงอกงามดุจความฝัน
จรดความสนุกสนานเมื่อวารวัน
เป็นสีสันของชีวิตมีมิตรแท้
ความรู้สึกบันทึกวันที่ผันผ่าน
สุขในธารน้ำใจไมตรีแผ่
มีพลังกำลังใจไม่ยอมแพ้
ทุกข์ช่วยแก้สุขร่วมเสพสมสัญญา
ไม่กี่วันต้องไกลไม่เหมือนเก่า
อย่ามัวเศร้าความมั่นคงจงก้าวหา
จงสำเร็จมีสุขทุกเวลา
อยู่ฟากฟ้ามิคลายสายสัมพันธ์
ยามชีวิตผิดหวังประดังซ้อน
จงท่องกลอนกานต์มอบมาปลอบขวัญ
อย่าย่อท้อต่อช่องว่างระหว่างวัน
ยังมีฉันคนนี้ที่รักเธอ.........
......................................................นะเฌอมาลย์"
12 กุมภาพันธ์ 2551 07:57 น.
เพียงพลิ้ว
เก็บวจีมิเอ่ยปากแม้นอยากถาม
"หากติดตามไปหาจะว่าไหม
ความคิดถึงหนึ่งใครเร้นเห็นเยื่อใย
วาดหวังไกลเคียงคนดีฝากชีวิต
เมื่อหัวใจได้รักสมัครมั่น
อกมีหวั่นสายสวาทคลาดสนิท
อยากห่วงหาอาทรออดอ้อนชิด
อยากล่วงสิทธิมิกล้า...ครุ่นท่าที
ระยะทางกางกั้นมั่นจะข้าม
สัมพันธ์งามมิคลายห่างหายหนี
พวงพยอมหอมละมุนกรุ่นไมตรี
ถึงวันนี้ห่างไกลไม่เคยลืม
หอมนักหอมดมดอมคำเคยพร่ำวาท
สายสวาทสายใยหัวใจปลื้ม
คงเป็นกรรมนำพาอยากคว้ายืม
ทุกวันดื่มดำรู้สึกลึกห้วงจำ
บ่วงคำนึงตรึงดวงมานเกินการหยั่ง
แม้นคิดหวังครอบครองต้องลอบกล้ำ
ชื่นนักชื่นรื่นรินถลิลคำ
ทุกคืนพร่ำรักงามเป็นความจริง
เมื่อผูกจิตพิศวาสเฝ้าวาดฝัน
เมื่อผูกพันพิสมัยให้ทุกสิ่ง
ทุกอารมณ์ห่มรักอุ่นพักอิง
คิดถึงยิ่งห่วงนักรักล้นทรวง
8 กุมภาพันธ์ 2551 15:19 น.
เพียงพลิ้ว
ลมทะเลเห่กล่อมหอมไอฝัน
เฝ้าคัดสรรความจากใจไปเสนอ
ฝากสายลมพรมคำมอบบำเรอ
ว่าอยากเจอคนรักในสักวัน
มีคิดถึงหึงหวงทั้งห่วงหา
ประดับฟ้างดงามบอกความฝัน
ฝากดาวเดือนสื่อภาษาว่ารักกัน
กล่อมปลอบขวัญคนของใจผู้ไกลตา
ปล่อยอารมณ์รู้สึกระลึกถึง
พาดผ่านขึงราวฝันรำพันหา
ฝากดวงจิตมิตรภาพอาบอุรา
ข้ามโค้งฟ้ารุ้งเรียวหวังเกี่ยวใจ
ทะเลคว้างกว้างไกลฝากใจรัก
หวังแน่นหนักคงมั่นมิหวั่นไหว
คนที่เลือกคือเธอเสมอไป
ความห่วงใยอาทรมิคลอนแคลน
จะรองรับรักพร่างงามกลางหาว
ทุกเรื่องราวถนอมไว้ใจหนักแน่น
หนึ่งดวงใจมิหาใครมาแทน
รักสุดแสนอธิบายความหมาย...เธอ
7 กุมภาพันธ์ 2551 07:50 น.
เพียงพลิ้ว
หนาวลมล่องหมองไหม้หัวใจหม่น
ตรองคำคนเคยอ้อนขอดค่อนถี่
ทุกรอยเหน็บเจ็บจำคำคนดี
ดึกคืนนี้มิงามยามคนชัง
คร้ามสะทกอกสะอื้นขื่นคำหมิ่น
สวาทสิ้นรักแท้แค่ความหลัง
เจ็บซ้ำซ้ำน้ำใจไม่จีรัง
ภาพอดีตหลั่งสุมทรวงห่วงอาวรณ์
เจ็บลึก เจ็บหนักรักถูกหยัน
สายสัมพันธ์ลางเลือนไม่เหมือนก่อน
สัจธรรมย้ำไม่จบพบแล้วจร
คนอาทรมีอยู่จงรู้ไว้
คารมขึ้งตรึงจิตพิษแผ่ซ่าน
ออกอาการเหนื่อยอ่อนเกินซ่อนไหว
เฝ้าระลึกตรึกวจีมีความนัย
รู้..เพ้อไขว่เท่าไรไม่หวนคืน
หนึ่งคำวาทบาดคนจนคลุ้มคลั่ง
รักเป็นชังสะบั้นสัมพันธ์ขื่น
จบแล้วเจ็บเจ็บจำทนกล้ำกลืน
ไห้สะอื้นตรอมตรมชมเพียงเงา
หยุดเสียทีร้องทำไมหัวใจเอ๋ย
ปล่อยผ่านเลยยิ่งตรึกยิ่งนึกเศร้า
ยิ่งคืนใดไหวหวั่นสุดบรรเทา
บาดแผลเก่าถูกสะกิดพิษยิ่งร้าย