22 สิงหาคม 2550 08:20 น.
เพียงพลิ้ว
บางครั้งอยากแต่งเติมเสริมจริต
บางคราวผิดแต่ทำซ้ำอยู่ได้
บางทีทำไม่รู้ทิศผิดอย่างไร
บางคราใจขื่นขมเจ็บซมซาน
บางคมวาทมาดร้ายหมายเข่นฆ่า
บางเวลาเพียรพร่ำแต่คำหวาน
บางวันกลุ้มคลุ้มคลั่งดั่งนางมาร
บางอาการมีแต่ให้ใจเป็นพรหม
บางโอกาสพลาดมายังกล้าสู้
บางอดสูซ่อนหน้าถ้าใครข่ม
บางคำคนสรรเสริญเมินไม่ชม
บางอารมณ์อ่อนล้าสิ้นท่าที
ถามหัวใจอะไรหรือคือถูกผิด
แจงชีวิตให้คลี่คลายอย่าหายหนี
บอกนิยามความเป็นไปใครรู้ดี
ถึงวันนี้หัวใจไม่รู้จริง
11 สิงหาคม 2550 00:05 น.
เพียงพลิ้ว
ประทับจำน้ำใจชัยชนะ
ขอวรรณะผ่องใสในวันเกิด
ชีวิตงามความหวังพลังเลิศ
สิ่งประเสริฐฝันไว้ให้ได้มา
กายใจเย็นสบายราวสายน้ำ
ทุกคราอุ่นคุณธรรมนำหรรษา
พบผองมิตรคิดดีที่ผ่านมา
สุขให้หน้าที่ทำฉ่ำหทัย
ขอชีวากล้าแกร่งเข้มแข็งจิต
ขอชีวิตพบแต่ทางสว่างใส
ขอปัญหาถูกสะสางอย่างเร็วไว
ขอดวงใจสดชื่นอย่างยืนยง
สุขีมีชัยชนะตลอดเถิด
กี่วันเกิดจงสมหวังดั่งประสงค์
ชัยชนะ พี่ยารักษาวงศ์
น้ำใจคงประจักษ์ไว้ไม่เคยเลือน
9 สิงหาคม 2550 13:50 น.
เพียงพลิ้ว
คือนางฟ้า....หน้าดำด้วยกรำแดด
เจ็บออดแอดนางฟ้าเสกยาให้
ปลูกฝังชี้ดีชั่วกลางหัวใจ
คอยห่วงใยถนอมพร้อมอาทร
มีนางฟ้าผู้การุณย์แสนอุ่นจิต
สิ่งใดผิดอย่าข้องแวะคอยแนะสอน
เล่านิทานจรรโลงใจอย่าไหวคลอน
แสนอาวรณ์ห่วงนางฟ้ายามลาไกล
เป็นนางฟ้าเหนื่อยยากลำบากนัก
เพียรมอบรักเตือนสติมิหวั่นไหว
สามสิบปีที่รับประทับใจ
ความเป็นไปของนางฟ้าทุกนาที
รักนางฟ้าผู้เลี้ยงดูผู้เข้มแข็ง
วันนี้แรงลดน้อยมิถอยหนี
รักห่วงใยนางฟ้าผู้อารี
ผู้แสนดีต่อลูกน้อยแก้วกลอยใจ
อยากเขียนกลอนเกี่ยวกับแม่มานานแล้ว แต่ความรู้สึกที่มีบรรยายออกมาไม่ถูก รู้แต่รักและประทับใจในความเป็นแม่ เข้มแข็ง อดทน เป็นผู้นำ อยากทำได้สักเสี้ยวหนึ่งของแม่ แต่ก็ยาก รู้สึกกลัวที่จะไม่มีแม่ ในวันที่แม่ป่วยมากๆ ร้องไห้ทำอะไรไม่ค่อยถูกไปหมด กลัวไม่มีแม่ ในวันนี้แม่อายุมากแล้ว สุขภาพแม่ไม่ค่อยดี แต่ยังคงห่วงลูกอยู่เสมอ อยากบอกแม่ว่าหนูรักแม่นะคะ ไม่อยากให้แม่ห่วงลูกๆ เราโตแล้ว ต่อไปเราจะดูแลแม่เองค่ะ
2 สิงหาคม 2550 11:12 น.
เพียงพลิ้ว
ทวนรอยคำสัมผัสใจใครคนหนึ่ง
ความคิดถึงรุนแรงไร้แห่งหน
มีความหมายปรายทั่ว....ไร้ตัวตน
อยากจะค้นให้รู้อยู่ทุกวัน
รับไออุ่นละมุนละไมจากไกลลิบ
อยากเอื้อมหยิบไขว่คว้าท้าหยิบฝัน
แสนลำเค็ญความเป็นไปไม่เห็นกัน
แต่ยังมั่นฝากใจไปกับลม
อุ่นลมเหนือเอื้อไอให้หายเข็ญ
คล้ายคล้ายเป็นตัวการผลาญความขม
หวานรู้สึกดึกดื่นชื่นคำพรม
พัดกล่อมห่มชีวันแสนรัญจวน
มองดาวเดือนเพื่อนใจในค่อนดึก
ไพล่ระลึกถึงปลายฟ้าพาอกป่วน
นานเท่าไรได้คลอลออนวล
คนคอยครวญคิดถึงคำนึงไกล
ฝากโสมผ่องส่องพร่างเด่นกลางเวหา
ฝากเมฆหนาสายหมอกบอกอย่าไหว
ฝากราตรีสีดำอันอำไพ
ฝากหัวใจรักซึ้งแด่หนึ่งเดียว
อุ่นน้ำค้างกลางใบหญ้าไหวอ่อน
ห่วงอาทรรักแท้จึงแลเหลียว
หนึ่งดวงใจให้หมดไม่ลดเลี้ยว
ผูกพันเหนียวแม้นไกลไม่คลายรัก
ตกดึกห่มลมหนาวพัดกราวใหญ่
จะรู้ไหมผู้ซึ่งพึงประจักษ์
คนคนนี้มีใจแต่ไกลนัก
บุญนำชักให้คลอรอชะตา
ขอหัวใจได้ชื่นคืนอบอุ่น
รอยละมุนกล่อมเห่เสน่หา
ฝากหัวใจไปห่มฝากลมพา
บอกปลายฟ้าสั้นสั้นฉันรักเธอ
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
หน้าส่วนตัว
1768
