27 มิถุนายน 2549 07:54 น.
เพียงพลิ้ว
คืนฝนพรำฉันนั่งฟังเสียงฝน
ร่ายเวทมนตร์อ่อนช้อยอ้อยสร้อยเสียง
คล้ายไห้หวนครวญคร่ำในสำเนียง
ฝนร้อยเรียงเพลงฝันกล่อมบรรเลง
พายุหนักฉันนั่งฟังฟ้าร้อง
ฟ้าคะนองคลุ้มคลั่งหวังข่มเหง
ฝนกระทบหลังคาน่ากลัวเกรง
เล่นบทเพลงเร่าร้อนตอนราตรี
คือทำนองเพลงฝนปนเพลงฝัน
คือสวรรค์น่าชมสมศักดิ์ศรี
คือความงามฝันฝนบนเวที
คือดนตรีไพเราะเสนาะใจ
เพียงลำพังนั่งรำพึงถึงสายฝน
คำนึงคนห่างกันแอบหวั่นไหว
ป่านนี้นั่งฟังฝนพร่างอยู่ข้างใคร
จะรู้ไหมคนหนึ่งคิดถึงคุณ
ทั้งทั้งรู้คุณไม่สนจะทนฝืน
เฝ้ารอคืนคนไกลให้แขนหนุน
ร่วมฟังฝนรินไหลละไมละมุน
ไอรักกรุ่นหวานชื่นคืนฝนโปรย
21 มิถุนายน 2549 07:50 น.
เพียงพลิ้ว
เห็นเธอแล้วรู้สึกแปลกเมื่อแรกเห็น
ฝืนซ่อนเร้นกลัวหมองจำต้องฝืน
กลืนความไหวใจกลัวช้ำทนกล้ำกลืน
กลัวสะอื้นหากหลงคงน่ากลัว
เจ็บลึกลึกผนึกในหทัยเจ็บ
หัวใจเก็บรักไม่ไหวไม่เจียมหัว
มัวแต่คิดถึงเธอเพ้อเมามัว
ล้ำพันพัวคบไปจนใจล้ำ
รักหมดใจได้คุยกันฉันเผลอรัก
ขำยิ่งนักคุยแล้วสุขมุขเธอขำ
คำเอื้อนเอ่ยเหมือนปราชญ์ตอบนึกชอบคำ
พลิ้วใจถลำตามลมที่พรมพลิ้ว
เผลอปล่อยรักออดอ้อนตอนใจเผลอ
ผิวใจเพ้อตามบรรเลงบทเพลงผิว
ปลิวละล่องใจน้องปล่อยลอยฟ่องปลิว
ทรวงละลิ่วตามคำรักจนหนักทรวง
ไหนลองทวนให้ประจักษ์รักตรงไหน
หวงแหนใครจึงเขลาเฝ้าห่วงหวง
ลวงให้กันฝันเก้อเพ้อภาพลวง
ใจตกบ่วงรักมารร้าวรานใจ
หวานน้ำคำแรกสบตาวาจาหวาน
ไหวดวงมานจนสะบั้นอกหวั่นไหว
ไกลมาลวงให้รักแล้วแก้วจากไกล
ทนหมองไหม้เลือกจะช้ำต้องจำทน
กลบทครอบจักรวาล
15 มิถุนายน 2549 09:38 น.
เพียงพลิ้ว
นึกนึกมาน่าใจหายเสียดายนัก
เคยเคยรักดูแลกลับแปรผัน
หลงหลงคิดว่างามความสัมพันธ์
ถูกถูกบั่นเจ็บซ่อนหน้าน้ำตานอง
แรกแรกพบสบตามิกล้าทัก
หลังหลังชักปลาบปลื้มลืมเรื่องหมอง
เผลอเผลอใจไปชอบคิดครอบครอง
เรียกเรียกร้องจะคว้าลมตรมน้ำตา
เจ็บเจ็บจริงนิ่งไม่ไหวในคราวหม่น
ฝืนฝืนทนบอกใจหยุดไขว่หา
ลืมลืมเถิดรักลวงดวงชีวา
หยุดหยุดคว้าสิ่งน่ากลัวไร้ตัวตน
ใจใจเอยเคยกลัวช้ำเพราะคำรัก
แปลบแปลบหนักยามรักคุดสุดสับสน
ร้าวร้าวรานปานไหนใจจะทน
เพราะเพราะคนทำเจ็บนั้นฉันคนเดียว
14 มิถุนายน 2549 07:57 น.
เพียงพลิ้ว
รู้รู้ดีที่รักชักเริ่มเปลี่ยน
เฝ้าเฝ้าเวียนติดตามถามเหตุผล
ไยไยลืมวันเก่าเราสองคน
คิดคิดจนปวดใจไกลผันแปร
รักรักมั่นฉันเธอใยเผลอลบ
คล้ายคล้ายจบสิ้นเยื่อใยไม่แยแส
หมดหมดรักดูดดื่มลืมดูแล
ยิ่งยิ่งแย่ยามพิษรักหนักสุมทรวง
หวังหวังยินเสียงสั่งว่ายังรัก
เหนื่อยเหนื่อยนักจึงหยุดพร่ำคำว่าหวง
เบื่อเบื่องานหวานใจจ๋าอย่าเพิ่งทวง
ปล่อยปล่อยล่วงปีคล้อยค่อยหนักใจ
จริงจริงรู้อยู่แล้วไม่แคล้วช้ำ
หลงหลงคำหวานคนจนอ่อนไหว
ลมลมฝันเพ้อหาคารมใคร
ลวงลวงให้รักหลงแล้วคงลา
แรกแรกพบคบหาเจอหน้าบ่อย
มามาคอยคุยทุกวันจนฝันหา
วันวันไหนรักเหลือล้นคนไกลตา
บอกบอกมาว่ายังปลื้มหรือลืมกัน......
6 มิถุนายน 2549 07:25 น.
เพียงพลิ้ว
รักของฉันดั่งธุลีไม่มีค่า
ไร้ราคายังภูมิใจใคร่เสนอ
มอบรักแท้จริงใจให้แด่เธอ
รู้ว่าเก้อเธอไม่สนจะทนเอา
เจ็บกี่ครั้งชังกี่หนรักคนนี้
หลายครั้งที่ติดบ่วงลวงจนเขลา
ความฉลาดไปไหนในใจเรา
ช่างโง่เง่าใจปักรักดักดาน
ปากว่าแค้นหนักหนาเวลาโกรธ
เขาขอโทษง้องอนอ้อนเสียงหวาน
เพียงเท่านั้นเศร้าลายิ้มหน้าบาน
แม้ร้าวรานอีกแสนครั้งยังไม่ตาย
ปล่อยใจเพริศเตลิดไปให้ที่สุด
คิดจะหยุดความหลงคงจะสาย
รักหวานวนปนหดหู่อยู่มิวาย
แม้นเสียดายอย่างไรรักไม่คืน
ถึงเขาหลอกแต่เต็มใจให้หลอก
ถึงช้ำชอกเพียงใดใคร่จะฝืน
ถึงสาหัสทุกข์หนักจักกล้ำกลืน
ยอมสะอื้นร่ำไห้แต่ใกล้คุณ
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
หน้าส่วนตัว
1462
