10 มีนาคม 2549 08:21 น.

...ลมร้าง...

สายลมร้อนตอนมีนาน้ำตาชื้น
อกสะอื้นรักราโรยยิ่งโหยหา
สายลมแล้งแกล้งพัดใครไกลอุรา
น้ำนองหน้าคนคิดห่างร้างลืมกัน

ความรู้สึกลึกลึกบอกช้ำชอกแน่
รักงามแท้ยากปลูกไว้ในมิ่งขวัญ
หัวใจตื้อมือเย็นเฉียบนิ่งเงียบงัน
สายสัมพันธ์หมดสิ้นเกินดิ้นรน

ความแตกต่างระหว่างกันกั้นด้วยฟ้า
จำต้องลายากปฏิเสธในเหตุผล
เจ็บต้องรับความจริงนิ่งอดทน
รักร่วงหล่นจากฟ้าพาใจตรม

สิ้นสายใจให้มาข้ามฟ้ากว้าง
สายสวาทจางเกิดเหงาเข้าทับถม
กอดความหลังครั้งเก่านั่งเจ่าจม
เคยเคียงสมครั้งหนึ่งแค่ครึ่งทาง

สายลมร้างกลางมีนามาไถ่ถาม
รักเคยงามพันผูกถูกเมินหมาง
แม้แต่ความเป็นเพื่อนยังเลือนลาง
สายลมร้างพัดรักไกล....ไร้สิ้นรอย...

1410

love

comment

1 มีนาคม 2549 07:43 น.

...เวลาไปไหน....

จะโทรหาเมื่อไรไม่เคยแปลก
คราเริ่มแรกรักฉ่ำโปรยคำหวาน
สองคนไกลคุยกันเพลินจนเนิ่นนาน
เวลาผ่านหมุนไปใจผูกพัน

ถึงวันหนึ่งค้นพบรักจบสิ้น
คำเคยยินว่ารักแท้แค่เพียงฝัน
ไม่มีแล้วเวลามาหากัน
เธอเขี่ยฉันให้พ้นจากหนทาง

"ไม่ค่อยว่าง" เธอว่าคราตีจาก
มีงานมากมาภาระต้องสะสาง
อกคนไกลรักจริงนิ่งปล่อยวาง
คนจะร้างรั้งไว้คงไม่ดี

จบตำนานรักงามข้ามโค้งฟ้า
สุดปัญญาห้ามใจใครคิดหนี
อ้างเวลาตัดสัมพันธ์พอกันที
ฉันวันนี้ยอมรับแล้วถูกแก้วลืม