29 กันยายน 2548 08:00 น.
เพียงพลิ้ว
คนอ่านนัยไม่ออกต้องชอกช้ำ
แปลน้ำคำงดงามผิดความหมาย
ตีความเอาเขามีใจหน้าไม่อาย
แค่สหายสนิทใยคิดลึก
คนมีนัยในคำพูดพิสูจน์ยาก
แสนลำบากเข้าสู่ความรู้สึก
หลงคารมรู้ว่าช้ำในสำนึก
ฝืนทนฝึกทำใจให้คุ้นเคย
คนอ่อนแอแพ้ให้ความนัยแฝง
บางคนแกล้งเก็บไว้ไม่เฉลย
บทสรุปคนใจดำทำละเลย
ไม่เคยเผยความจริงใจให้ประจักษ์
คนผ่านทางห่างเหินเกินทนไหว
สะอื้นไห้ชีวิตติดกับดัก
เล่นละครเจนบทปดเก่งนัก
รับบทรักปล้อนปลิ้นจนชินชา
คนมีนัยหัวใจใครมิรู้
วิเคราะห์ดูไม่ตรงสักองศา
เล่นหรือจริงมิเห็นได้ในวาจา
คิดเกินกว่าเขาคิดมีสิทธิตรม
คนอ่านนัยไม่หมดรันทดยิ่ง
ฝันกับจริงต่างล้นทนขื่นขม
เจ็บแล้วจำอย่าช้ำบ่อยรอยคารม
อย่านิยมหลงนัยลวงติดบ่วงมาร
27 กันยายน 2548 07:45 น.
เพียงพลิ้ว
สายฝนพรำนำนัยใครมาถึง
ฝากคำซึ้งแผ่วหวานผ่านโค้งฟ้า
ฝนกระซิบเขาห่วงใยคนไกลตา
มิเห็นหน้าสายใจไม่เคยคลาย
สายลมพลิ้วปลิวความหวานผ่านมาให้
ว่าคนไกลห่วงหามิลาหาย
ยิ่งตกดึกยิ่งนึกถึงคำนึงมิวาย
ส่งความหมายดีดีมีให้กัน
สายสัมพันธ์มั่นคงส่งตอบกลับ
ทั้งคนรับคนให้ใจสุขสันต์
มอบความรักข้ามขอบฟ้ามาแบ่งปัน
รักในฝันมากกว่าเพื่อนฝนเตือนใจ
สายฝนดึกบอกคนยากฝากบอกรัก
ยังสมัครคงมั่นมิหวั่นไหว
แม้อยู่ห่างฝากลมมารักษาใจ
ยามร่ำไห้ฝากอ้อมฟ้ามากอดแทน
สายสมรนอนฝันดีพี่รักน้อง
หายหม่นหมองตรมตรอมในอ้อมแขน
ตราบนิรันดร์มีความหมายมิคลายแคลน
รักเหนียวแน่นนานแค่ไหนไม่ลืมเลือน
สายใยรักรับไว้ในคืนดึก
ความรู้สึกคืนเธอเสมอเหมือน
ความผูกพันในใจนี้ที่ย้ำเตือน
มากกว่าเพื่อนเหมือนกว่านัก....คนรักกัน
21 กันยายน 2548 09:26 น.
เพียงพลิ้ว
ต้นหัวใจล้านดวงบ่วงเสน่หา
เขาให้มาเป็นรางวัลฉันคนหวาน
วันคืนเลื่อนเคลื่อนไปไม่ทันนาน
ต้องร้าวรานเห็นต้นนี้มีทั่วไป
คนที่ได้ต้นนี้มีคนเดียว
แต่เห็นเที่ยวแจกจนคนหลงใหล
กี่ครั้งเจ็บกี่ครั้งท้อใจหนอใจ
เหตุไฉนยังสมัครรักคนลวง
สิ่งดีดีมีให้ใครทั้งหมด
ผู้รันทดคือคนเขลาเฝ้าแหนหวง
ทนมองเขาแจกใจไปพันดวง
น้ำตาร่วงสะอื้นคืนฝนพรำ
ช่างอ่อนแออ่อนไหวใจเจ้าเอ๋ย
เพียงเขาเอ่ยคำเล่นเล่นให้เห็นขำ
ใจไม่นิ่งต้องหม่นทนระกำ
ต้องเจ็บช้ำหดหู่เพียงผู้เดียว
โกรธตัวเองเกลียดที่เขลาเลยเศร้าหนัก
เมื่อมีรักให้ทั้งใจไม่เฉลียว
เจ็บเพราะหลงคารมกว่าคมเคียว
ใจถูกเกี่ยวขาดวิ่นชีวินวาย
เพราะหัวใจล้านดวงตกห้วงรัก
จนประจักษ์รักที่ให้ไร้ความหมาย
สมน้ำหน้าต้องเจ็บปวดเพราะลวดลาย
เพราะใจชายคนนั้น....พันล้านดวง
15 กันยายน 2548 08:02 น.
เพียงพลิ้ว
เขียนจดหมายฟายน้ำตาท้าลารัก
คนอกหักคนหม่นคนขี้หึง
อยากระบายความช้ำจึงรำพึง
อย่าเพิ่งขึ้งร้างลาสุดอาลัย
หากผิดใจขอโทษอย่าโกรธหนา
คนอยากลาคือคนพร่ำน้ำตาไหล
ฉันเสียใจที่ผิดคิดน้อยไป
วอนคนไกลอย่าเคืองเรื่องผ่านมา
ฉบับสุดท้ายเขียนไปใจแทบขาด
ไม่สามารถทำอย่างสร้างภาษา
คำรำพันคนโหยไห้ไร้ราคา
ตัดพ้อว่าเขาไม่รักหักอกเรา
ตอนเขียนไปตั้งใจว่าจะลารัก
จะขอหักหัวใจให้ลืมเขา
ปล่อยคนไกลที่ใจห่างเลือกทางเอา
ฉันคนเศร้าคนแพ้เจ็บแน่นอน
คนอย่างฉันนั้นโง่ขี้โม้นัก
มัวแต่ปักหัวใจยากไถ่ถอน
เจ็บก่อนจากยังห่วงหายังอาวรณ์
ใจรุ่มร้อนไม่อยากให้มีใครแทน
เขียนจดหมายฟายน้ำตาแทบอาสัญ
รักบาดบั่นดวงใจให้เจ็บแสน
ต่อแต่นี้เหลือแต่เคียดเกลียดฝังแน่น
คนหวงแหนห่วงหาจำลาไกล
13 กันยายน 2548 08:53 น.
เพียงพลิ้ว
รู้ไหมว่าทุกคืนนั้นฉันฝันร้าย
เพราะข้างกายคนนี้มีแต่หมอน
อยากมีใครร้องเพลงอ้อนก่อนจะนอน
อาจจะร้อนแต่ดีใจได้กอดคุณ
ก้มก้ม เงยเงยนัก ชักเมื่อยคอ
แต่ยังพอมีหมอนให้นอนหนุน
อยากหลับใหลในอกแน่นแสนละมุน
พร้อมกลิ่นกรุ่นโมกหอมล้อมสองเรา
แต่วันนี้มีหมอนข้างคอยวางเคียง
แต่ขาดเสียงกล่อมคลายให้หายเหงา
ไร้อกอุ่นให้ซุกทุกข์บางเบา
ฉันนอนเศร้าโหยไห้คนไกลกัน
หมอนข้างหรือคือตัวแทนอกแน่นได้
วาดหวังไว้นอนเคียงกายชายในฝัน
คุณร้องเพลงรอยไถให้รางวัล
หากวันนั้น....มาถึง....คงซึ้งใจ...............
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
หน้าส่วนตัว
1396
