24 ธันวาคม 2548 16:05 น.
เพียงพลิ้ว
หมึกทุกหยดจารึกผนึกรัก
ตรึงสลักรักเน้นเป็นอักษร
ลิขิตรักจากฤดีที่อาทร
จารจดซ่อนในห้วงดวงกมล
ยิ่งนานวันผันผ่านผสานหมึก
รักฝังลึกแทรกฤทัยไปทุกหน
มิได้เจอวันใดให้ร้อนรน
พะว้าพะวนเพราะรักปักทรวงใน
มาวันนี้ดวงแดมีแต่ช้ำ
เพราะหลงคำจำนรรจนหวั่นไหว
เห็นเธอเคียงคนอื่นระรื่นใจ
น้ำตาไหลนองหน้าด้วยอาดูร
หมึกทุกหยด..จรดเขียนเพียรบอกรัก
หมายสมัคร..รักมั่นพลันเป็นสูญ
หมึกแทนจิต..ลิขิตรักภักดิ์เทิดทูน
กลับเพิ่มพูนเป็นโศกวิโยคตรม
ยากลบรักจากใจนี้ให้หมด
รักฝังจรดตรึงฤทัยให้ขื่นขม
ใช้น้ำตาล้างลบจบอารมณ์
กับสะสมความช้ำเป็นน้ำตา
คำว่ารัก ที่เธอเขียนใส่ใจฉัน
ผ่านคืนวันนานปีที่รักษา
กี่หยาดหยดรินราดบาดอุรา
ลบคำว่า..รัก..จากใจมิได้เลย
22 ธันวาคม 2548 13:44 น.
เพียงพลิ้ว
ป่านนี้ร้าวหนาวใจอยู่ไหนหนอ
หรือว่าท้อเจ็บซึ้งจึงเงียบหาย
คิดขุ่นเคืองเรื่องใดหรือไม่สบาย
อย่าให้ทายโปรดเฉลยเอ่ยออกมา
คิดถึงมากคนดีที่ขุนเขา
อยากบรรเทาช่วยกันแก้ปัญหา
ขอมีส่วนร่วมทุกข์สุขในทุกครา
หากอ่อนล้าอวยชัยให้หายดี
อาจจะช่วยอะไรไม่ได้มาก
แต่ยังอยากเอาใจให้สุขี
แบ่งเบาด้วยกำลังที่ยังมี
สู้เต็มที่เพื่อเคียงข้างร่วมทางกัน
รู้ว่าคุณเข้มแข็งใจแกร่งกล้า
ยังปรารถนาร่วมกมลค้นหาฝัน
พบอุปสรรคไม่ท้อขอยืนยัน
มิแปรผันแน่วแน่มีแต่คุณ
21 ธันวาคม 2548 07:57 น.
เพียงพลิ้ว
ลมหายใจยังรวยรินมิสิ้นชีพ
ดวงประทีปในกมลหม่นราศรี
ยังมิจางจากเจ็บเหน็บฤดี
ฉันวันนี้อยู่อย่างร้างอารมณ์
ยิ้มระรื่นชื่นหน้าอุราหมอง
ใจร่ำร้องสะอื้นสุดขื่นขม
ยากจะเอ่ยเผยคำว่าช้ำตรม
เก็บใจข่มกล้ำกลืนฝืนน้ำตา
จึงได้แต่ทำใจในวันนี้
หลากวิถีสารพันหลายปัญหา
สะสมสุมมานานพาลระอา
จนใจล้ายับเยินเกินรำพัน
ผ่านมานานรานร้าวหลายคราวนัก
อยากหยุดพักทุกอย่างบนทางฝัน
หวังสักครั้งมิเคยสมตรมชีวัน
ทุกข์มหันต์ทรมานรานฤดี
19 ธันวาคม 2548 08:01 น.
เพียงพลิ้ว
น้ำตานองหมองหม่นคนเหินห่าง
หมดคิดถึงรักจางแล้วห่างเหิน
ยามขาดคุณมิอุ่นใจในทางเดิน
เจ็บแค่ไหนต้องเผชิญทนเดินไป
ยามแรกรักหนักปานหินสิ้นความหวั่น
มีอุปสรรคร่วมฝ่าฟันมิหวั่นไหว
คราวรักดับกลับสละภาระใจ
ปล่อยคนช้ำร่ำไห้ดวงใจตรม
ฤดีร้าวคราวหวานหมดลิ้มรสขื่น
หทัยแปลบแอบสะอื้นยามขื่นขม
อาการหนักรักสลายพร้อมสายลม
ลาอุ่นไอได้ห่มจากลมลวง
ไม่มีแล้วอกอุ่นคนคุ้น เคย
ยังจดจำคำพร่ำเอ่ยคนเคยหวง
คนดีเอ๋ยอยากถามตามมา ทวง
โปรดกลับมาติดบ่วง ขอ ทวง รัก
15 ธันวาคม 2548 08:50 น.
เพียงพลิ้ว
เพียรพร่ำบอกหลอกใจอย่าได้เศร้า
หลายคนเขาล้อมรุมมาลุ่มหลง
รักผู้ชายน่ามองคงต้องปลง
เรื่องขี้ผงอย่ามาคิดแล้วผิดใจ
คิดเข้าข้างตัวเองทุกคราวครั้ง
คนอื่นคลั่งแอบฝันอย่าหวั่นไหว
แค่ของหลวงอย่าแย่งควรแบ่งไป
คนที่ได้ครอบครองต้องอดทน
มิอยากเห็นจุดจบพบความช้ำ
ต้องใจดำสู้เพื่อรักเพียงสักหน
เจ็บแค่ไหนไม่เบื่อเพื่อรักตน
สักวันพ้นอุปสรรครักลำเค็ญ
เมื่อรักแล้วรักเลยไม่เคยถอน
อาจรุ่มร้อนบางคราเวลาเห็น
ห้ามไม่ได้บางคราน้ำตากระเด็น
รักจะเป็นตัวจริงต้องนิ่งพอ