22 ตุลาคม 2547 00:24 น.
เพียงพลิ้ว
พร่ำขอพรอ้อนคุณพระ ณ วันเกิด
สิ่งประเสริฐใดใดใคร่อธิษฐาน
ขออำนาจคุณไตรรัตน์ขจัดพาล
ดลบันดาลพรสองอย่างนำทางใจ
ประการแรกคือ ปัญญา ค่าสูงยิ่ง
อยากมีสิ่งพาชีวิตจิตสดใส
ปราชญ์ท่านว่าปัญญาพาปลอดภัย
การใดใดจักสำเร็จเสร็จทุกงาน
เพราะมีฝันที่รักมากอยากทดลอง
ประการสองลูกขอมาความกล้าหาญ
หากลูกมีฝันคงจริงสิ่งต้องการ
จงประทานให้ลูกมาอย่ารีรอ
ลูกไม่เยาว์แต่เขลานักจักกราบไหว้
จงอวยชัยให้ลูกมีตามที่ขอ
นอกเหนือนี้ไม่ต้องการบ้านมีพอ
ลูกเพียงพ้อต่อรองสองเพื่อนกาย
ขอลูกเถิดสองสิ่งนี้ที่ลูกขาด
ไม่สามารถวาดฝันไว้ดังใจหมาย
ฝันตกหล่นเหลือแต่กากตั้งมากมาย
ลูกเสียดายจึงวอนท่านประทานพร
18 ตุลาคม 2547 08:40 น.
เพียงพลิ้ว
เบื่อกะลาตั้งท่าขุดมุดลงรู
ขอทนอยู่ในรูกบหลบจำศีล
งดนิสัยไม่ดีชอบขี้วีน
เลิกคิดปีนออกนอกกรอบที่ครอบตน
ขอเวลาสามเดือนเพื่อเตือนใจ
เรียนรู้ในสิ่งบกพร่องต้องฝึกฝน
ความสงบจะฝึกใจให้อดทน
ก่อนดั้นด้นกลับมาหาบ้านเดิม
เล็กและลึกบ้านใหม่ใต้พื้นดิน
โลกไร้กลิ่นเร้าใจให้ฮึกเหิม
มีอะไรให้ดูเรียนรู้เพิ่ม
จะริเริ่มเติมแต่งใจให้พอดี
สักวันหนึ่งเมื่อพร้อมจะกลับมา
อยู่กะลาบ้านเก่าเราหลบหนี
คงพอใจในความจริงสิ่งที่มี
ไม่หลบลี้หนีไปไกลกะลา
11 ตุลาคม 2547 08:43 น.
เพียงพลิ้ว
อยากให้บ้านน่าอยู่ดูดีขึ้น
คิดจนมึนพื้นที่กว้างช่างปวดหัว
ห้องไหนใช้เฟอร์นิเจอร์แบบลอยตัว
แล้วห้องครัวจัดอย่างไรให้แนบเนียน
แต่งห้องนอนแบบโมเดิร์นให้เพลินจิต
ดูคลาสสิคตามกระดาษที่วาดเขียน
ห้องรับแขกซื้อโซฟามาปรับเปลี่ยน
ใช้ความเพียรตกแต่งใหม่ให้คุ้นเคย
ม่านหน้าต่างห้องนั่งเล่นเป็นสีม่วง
ดูด่างดวงไม่สะพรั่งยังเฉยเฉย
ลวดกลายม่านไม่เลิศหรูดูเชยเชย
เปลี่ยนใหม่เลยให้ถูกใจใครแวะมา
โต๊ะอาหารตู้โชว์ชั้นนั้นเก่าไป
สั่งทำใหม่ชอบชะมัดสิ่งจัดหา
จัดแต่งให้ไม่เละเทะสวยเตะตา
จนโอ่อ่าแบบสไตล์ไทยประยุกต์
มีบ้านใหม่แต่งดีมีระดับ
แต่ฉันกลับวุ่นวายใจไม่มีสุข
จะออกแบบอย่างไรให้ไร้ทุกข์
คิดจนจุกแน่นอกนักชักอ่อนใจ
ออกแบบใจยากกว่าบ้านหลายล้านเท่า
มีใครเล่าตอบได้ว่าแบบไหน
ถึงจะเรียกว่าใจดีมีสไตล์
จะจัดใหม่ให้งามตามรสนิยม
9 ตุลาคม 2547 09:51 น.
เพียงพลิ้ว
ตอนเป็นเด็กมีเวลาวิ่งตาเหลือก
ไปโดดเชือกเล่นมอญเล่นซ่อนหา
แสนสุขใจวิ่งไล่กันกลางแดดจ้า
มีเวลาขายหม้อข้าวหม้อแกงกัน
โตมาหน่อยเป็นสาวน้อยคอยเที่ยวห้าง
เวลาว่างมากมายให้ไต่ตามฝัน
เรียนหนังสือเที่ยวเพลินใจไปวันวัน
เที่ยวชมจันทร์ตะวันจ้าเวลาพอ
อีกสักพักได้เป็นแน่เป็นแม่บ้าน
ได้รำคาญมีลูกเต้าของเราหนอ
เอาใจลูกที่ซุกซนปรนนิบัติพ่อ
ภาระรอจนเวลาไม่มาเยือน
สักวันหนึ่งพอเป็นแม่เริ่มแก่เฒ่า
เวลาเจ้ามาให้เห็นมาเป็นเพื่อน
แต่ไม่คุ้นคราวเคยเจอะเพราะเลอะเลือน
เจ้ามาเตือนมาสอนใจว่าใกล้ตาย
ดีใจจังพอตายแล้วมีเวลา
หลับนิทราพักผ่อนนอนดังหมาย
วันวันหนึ่งไม่ทำงานหลับสบาย
พักผ่อนกายสงบใจไม่กังวล