18 กันยายน 2545 10:18 น.
เพียงพลิ้ว
เจ้าก้าวมาสู่ที่นี่เพื่ออะไร
เพื่อเกียรติยศที่ยิ่งใหญ่มิใช่หรือ
มาเพื่อเก็บศักดิ์ศรีไว้ในกำมือ
มาเพื่อถือความฝันไว้ในครอบครอง
กลัวทำไมอุปสรรคเล็กแค่นี้
เจ้ามีดีในตัวอย่ากลัวหมอง
มีฝีมือหัวใจไม่เป็นรอง
เรื่องสมองก็เป็นต่อไม่ง้อใคร
มัวแต่พึ่งคนอื่นเล่าเจ้าจะแย่
เขามีแต่น้ำตามามอบให้
แล้วตัวเจ้าจะคบเขาไปทำไม
ในเมื่อใจเจ็บปวดจนเกินทน
ใครจะด่าใครจะว่าอย่าไปฟัง
ใครจะชังใครจะเกลียดอย่าไปสน
ถึงต่ำช้าเลวร้ายก็เป็นคน
จะดิ้นรนเพื่ออนาคตจนหมดใจ
18 กันยายน 2545 10:12 น.
เพียงพลิ้ว
สบายใจได้ฉันไม่ร้องไห้เพราะเธอแน่
เธอไม่แคร์ไม่รักฉันไม่สน
คงไม่ตายหรอกหากชีวิตขาดเธอสักคน
ในเมื่อทนต่อไปอะไรอะไรก็ไม่ดีขึ้นมา
ไปเสียเถิดไม่ต้องกลัวฉันเสียใจ
ฉันไม่ร้องไห้เพราะเธอให้อายหมา
ผู้ชายอย่างเธอไม่มีค่าแก่น้ำตา
ไปเสียเถิดอย่ามาให้เห็นหน้าอีกเลย
18 กันยายน 2545 09:57 น.
เพียงพลิ้ว
แค่เขาชมว่าเจ้านั้นน่ารัก
อย่าไปปักเชื่อใจใครง่ายง่าย
พูดเรื่อยเปื่อยตามสันดานปากผู้ชาย
ไร้ยางอายสิ้นคิดจิตว่างงาน
เดินแผนสูงแทะเล็มเคลมหญิงเล่น
จึงทำเป็นจริงจังทั้งปากหวาน
คิดและฝันฟันแล้วทิ้งตามสันดาน
เป็นตัวมารผลาญความสุขหญิงทุกคน
เป็นผู้หญิงจะช้ำในถ้าใจง่าย
แค่ผู้ชายบอกว่ารักอย่าสับสน
อย่ามัวยุ่งเรื่องรักลับสัปดน
เจ้าจงทนรอคอยอย่าปล่อยใจ
จงรอวันที่เจ้าพร้อมจะมีรัก
ไม่นานนักอย่าคิดผิดคิดไวไฟ
อนาคตของเจ้าต้องก้าวไกล
อย่าปล่อยใจให้ชั่วมั่วผู้ชาย
18 กันยายน 2545 09:55 น.
เพียงพลิ้ว
แสวงหารักมากมายทำไมเล่า
ในเมื่อเจ้ามีศักดิ์ศรีที่ยิ่งใหญ่
จะมีรักประดับใจไปทำไม
โดนใครประนามว่าล่าผู้ชาย
จะเอารักทำอะไรมากมายนัก
ไม่มีรักก็อยู่ได้ใช่ฉิบหาย
เพียงขาดคนรักใคร่ใช่จะตาย
ใช่วอดวายเพราะขาดรักสลักทรวง
17 กันยายน 2545 11:37 น.
เพียงพลิ้ว
ขอร้องเธอได้ไหม
อย่าพูดโดยไม่คิด
รู้ตัวไหมว่าผิด
ที่สะกิดแผลในใจ
ลืมเสียเรื่องเก่าๆ
อย่าเก็บเอามาคิดให้หวั่นไหว
ตอนนี้รักเธอมากกว่าใคร
จงเชื่อใจว่าฉันมีเพียงเธอ