20 มิถุนายน 2548 10:20 น.
เพียงพลิ้ว
รักคนแก่แค่เห็นใจเต้นตึก
ความรู้สึกบอกใช่คนใฝ่หา
อกอบอุ่นคราวพ่อที่รอมา
อยากผวาเข้าซบยามพบพาน
รักคนแก่แม้ใครบอกไม่ดี
ชีพยอมพลีเพื่อตามความรักหวาน
นี่แหลาเขาที่เราสนคนเกิดนาน
มาดภูมิฐานสูงวัยถูกใจจริง
รักคนแก่แม่ว่าอย่าไปหลง
ตัวเขาคงมีคาวถูกสาวทิ้ง
อ้อมอกนี้คงมีใครได้พักพิง
แต่ยังนิ่งยังรั้นรักต่อไป
รักคนแก่แค่ไหนบอกไม่ถูก
รากรักปลูกไชชอนถอนไม่ไหว
สีดอกเลาอยู่ทั่วเต็มหัวใจ
หวังเพียงได้เคียงข้างทุกย่างเดิน
รักคนแก่เพราะแคร์เราเฝ้าถนอม
ใจจึงพร้อมร่วมชีวิตมิคิดเขิน
อยากฟังเพลงโบรณหวานเพลิดเพลิน
รักเหลือเกินชายหนุ่มแก่แพ้ใจเธอ
รักคนแก่แน่ใจไม่ได้หลง
รักยืนยงมิผันมั่นเสมอ
จากวันแรกถึงวันที่ได้เจอ
ยังพร่ำเพ้อรักล้นคนชรา
9 มิถุนายน 2548 12:47 น.
เพียงพลิ้ว
มิใช่คนควรค่าเธอมารัก
แต่ขอปักใจหลงพะวงหา
ใช่นางเอกเลขหนึ่งงามตรึงตรา
ยังมีหน้าเสนอตัวมาพัวพัน
ดันทุรังหวังอยู่คู่เคียงใจ
รอต่อไปเผื่อเข้าทางคนอย่างฉัน
ฟ้าดินคงเห็นใจในสักวัน
มิยอมแพ้แม้ฝันนั้นเลือนลาง
ฝนกระหน่ำฟ้าร้องกึกก้องจิต
ฟังและพิศสายฝนจนฟ้าสาง
กระแสน้ำขุ่นเข้มเป็นหนทาง
ไม่อาจล้างเธอออกจากซอกใจ
คืนหนาวเหน็บนอนหลับตาใต้ผ้าห่ม
มิอาจข่มความคิดถึงสักครึ่งได้
เฝ้าห่วงหากังวลถึงคนไกล
แอบหวังไว้นั่งพิงอิงอกชาย
เดือนเมษาร้อนจริงใจยิ่งพล่าน
คิดรนรานหวั่นคนไกลไร้ความหมาย
หวาดรักซึมตามเหงื่อออกมานอกกาย
แอบใจหายกลัวรักร้างห่างฤดี
ขอยืนยันสัญญาว่ามั่นรัก
ขอสลักใจกายไม่หน่ายหนี
จะรักเธอยั่งยืนนักหมื่นปี
รักฉันนี้ฤดูไหนไม่ต่างกัน
18 พฤษภาคม 2548 10:13 น.
เพียงพลิ้ว
เหม่อมองไปใต้ฟ้าบึงบัวบาน
เห็นตำนานนกกระจาบคาบเกสร
หลงรสหวานพาลไม่อยากลาจากจร
รู้ตัวตอนมืดค่ำจำลาไกล
สาวเดินลุยน้ำหมายเด็ดสายบัว
ใยมิกลัวหนามบัวปักชักสงสัย
สายบัวคงอร่อยล้นจนติดใจ
เธอจึงไม่ละพยายามความอยากกิน
ตกค่ำเด็กเด็ดกินฝักปักเหนือน้ำ
มิหนำซ้ำยังเก็บกลับเป็นทรัพย์สิน
เหลือแต่หลักให้ผึ้งน้อยคอยโผบิน
ทิ้งแต่กลิ่นให้หนอนชิมอดลิ้มลอง
แลตามองจ้องบัวใบไกลจากฝั่ง
ตัวเขียวนั่งชันเข่าเป็นเจ้าหนอง
ภูมิใจมีบึงใหญ่ในครอบครอง
กระโดดคล่องบนบัวใหญ่ไม่เกินตัว
เป็นน้ำดีมีกุ้งฝอยลอยซ่อนอยู่
เป็นนกรู้คนจะพบต้องหลบหัว
คอยซุกซบหลบตัวใจใต้ใบบัว
ยามหวาดกลัวนกฉกจากอกบึง
วาสนาบัวแดงแห้งเหี่ยวใจ
อยู่มิไกลฝั่งเกินกว่าคนคว้าถึง
ใบหยักคล้ำสายดำไปคนไม่ดึง
แต่ยังซึ้งภูมิใจได้เป็นบัว
13 พฤษภาคม 2548 08:37 น.
เพียงพลิ้ว
ดอกไม้สวยช่วยให้ใจสดชื่น
รินระรื่นชวนชมดมกลิ่นหอม
หมู่แมลงผึ้งน้อยคอยดมดอม
บินรายล้อมเวียนวนจนตาลาย
กุหลาบแดงงามเด่นเป็นสง่า
หลากภุมราเล็งจ้องต่างปองหมาย
อพิโธ่ไม่เชื่อตาน่าเสียดาย
เจ้าตัวร้ายแมลงวันนั้นหมายปอง
มะลิขาวสะอาดปราศจากพิษ
มีคู่คิดแมลงทับเฝ้าเป็นเจ้าของ
ปีกกับใบสมยิ่งราวกิ่งทอง
ใครเห็นต้องชื่นชมสมกันจัง
ดอกดาวเรืองเหลืองอร่ามงามสดชื่น
ต่างดอกอื่นชื่อดีมีมนต์ขลัง
คู่ครองเจ้ามดแก่แลน่าชัง
เปรียบได้ดั่งแจกันทองของตำแย
ชบาบางเกสรชูคู่กลีบดอก
ผีเสื้อหยอกชมแล้วไปไม่แยแส
หนอนขนดำตัวน้อยคอยดูแล
ช่วยเลียแผลชิมหวานต่อพอทุเลา
ตะแบกบานไม่นานร่วงม่วงเต็มดิน
ดอกก็สิ้นความงามไปเป็นไม้เฉา
แต่ยังมีหอยทากหนึ่งซากเฝ้า
ตัวหอยเน่าดอกไม้เฉาเข้ากันดี
ความเป็นไปในสวนสวยเหลือเกิน
ได้เพลิดเพลินกลิ่นหอมมากหลากสันสี
ชื่นกลิ่นดอกกลางสวนมวลมาลี
ขอบคุณที่มีอะไรให้ชื่นชม
7 พฤษภาคม 2548 20:00 น.
เพียงพลิ้ว
มิได้เป็นเพ็ญงามอร่ามฟ้า
หรือดาราชวนมองผ่องสุกใส
แค่เศษหินบินร่วงจากฟากฟ้าไกล
มาพร้อมใจติดตามความรักจริง
คนในฝันฉันมีนี้น่ารัก
อบอุ่นนักยามทุกข์ใจไม่ทอดทิ้ง
มีปัญหาคราใดได้พักพิง
หวังอย่างยิ่งได้พบได้สบตา
จะโผซบอกอุ่นคนคุ้นใจ
มือลูบใบหน้าที่รักเป็นหนักหนา
กอดคนมีเสน่ห์ยามเจรจา
ให้คุ้มค่าที่อยากเจอเธอมานาน
รู้ว่ายากแต่อยากเจอเธอคนนั้น
คนผูกพันออดอ้อนอย่างอ่อนหวาน
แม้ตัวจริงต่างจากฝันวันพบพาน
จะดักดานยกใจให้เพียงเธอ
อกเจ้าเอยเคยกลัวผิดหวังไหม
เพราะเหตุใดมีเขาคู่ใจอยู่เสมอ
รักหวานซึ้งมีเขาเคียงเพียงละเมอ
ได้แค่เพ้อพบในฝันเท่านั้นเอง
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
หน้าส่วนตัว
3440
