27 กันยายน 2548 07:45 น.
เพียงพลิ้ว
สายฝนพรำนำนัยใครมาถึง
ฝากคำซึ้งแผ่วหวานผ่านโค้งฟ้า
ฝนกระซิบเขาห่วงใยคนไกลตา
มิเห็นหน้าสายใจไม่เคยคลาย
สายลมพลิ้วปลิวความหวานผ่านมาให้
ว่าคนไกลห่วงหามิลาหาย
ยิ่งตกดึกยิ่งนึกถึงคำนึงมิวาย
ส่งความหมายดีดีมีให้กัน
สายสัมพันธ์มั่นคงส่งตอบกลับ
ทั้งคนรับคนให้ใจสุขสันต์
มอบความรักข้ามขอบฟ้ามาแบ่งปัน
รักในฝันมากกว่าเพื่อนฝนเตือนใจ
สายฝนดึกบอกคนยากฝากบอกรัก
ยังสมัครคงมั่นมิหวั่นไหว
แม้อยู่ห่างฝากลมมารักษาใจ
ยามร่ำไห้ฝากอ้อมฟ้ามากอดแทน
สายสมรนอนฝันดีพี่รักน้อง
หายหม่นหมองตรมตรอมในอ้อมแขน
ตราบนิรันดร์มีความหมายมิคลายแคลน
รักเหนียวแน่นนานแค่ไหนไม่ลืมเลือน
สายใยรักรับไว้ในคืนดึก
ความรู้สึกคืนเธอเสมอเหมือน
ความผูกพันในใจนี้ที่ย้ำเตือน
มากกว่าเพื่อนเหมือนกว่านัก....คนรักกัน
21 กันยายน 2548 09:26 น.
เพียงพลิ้ว
ต้นหัวใจล้านดวงบ่วงเสน่หา
เขาให้มาเป็นรางวัลฉันคนหวาน
วันคืนเลื่อนเคลื่อนไปไม่ทันนาน
ต้องร้าวรานเห็นต้นนี้มีทั่วไป
คนที่ได้ต้นนี้มีคนเดียว
แต่เห็นเที่ยวแจกจนคนหลงใหล
กี่ครั้งเจ็บกี่ครั้งท้อใจหนอใจ
เหตุไฉนยังสมัครรักคนลวง
สิ่งดีดีมีให้ใครทั้งหมด
ผู้รันทดคือคนเขลาเฝ้าแหนหวง
ทนมองเขาแจกใจไปพันดวง
น้ำตาร่วงสะอื้นคืนฝนพรำ
ช่างอ่อนแออ่อนไหวใจเจ้าเอ๋ย
เพียงเขาเอ่ยคำเล่นเล่นให้เห็นขำ
ใจไม่นิ่งต้องหม่นทนระกำ
ต้องเจ็บช้ำหดหู่เพียงผู้เดียว
โกรธตัวเองเกลียดที่เขลาเลยเศร้าหนัก
เมื่อมีรักให้ทั้งใจไม่เฉลียว
เจ็บเพราะหลงคารมกว่าคมเคียว
ใจถูกเกี่ยวขาดวิ่นชีวินวาย
เพราะหัวใจล้านดวงตกห้วงรัก
จนประจักษ์รักที่ให้ไร้ความหมาย
สมน้ำหน้าต้องเจ็บปวดเพราะลวดลาย
เพราะใจชายคนนั้น....พันล้านดวง
15 กันยายน 2548 08:02 น.
เพียงพลิ้ว
เขียนจดหมายฟายน้ำตาท้าลารัก
คนอกหักคนหม่นคนขี้หึง
อยากระบายความช้ำจึงรำพึง
อย่าเพิ่งขึ้งร้างลาสุดอาลัย
หากผิดใจขอโทษอย่าโกรธหนา
คนอยากลาคือคนพร่ำน้ำตาไหล
ฉันเสียใจที่ผิดคิดน้อยไป
วอนคนไกลอย่าเคืองเรื่องผ่านมา
ฉบับสุดท้ายเขียนไปใจแทบขาด
ไม่สามารถทำอย่างสร้างภาษา
คำรำพันคนโหยไห้ไร้ราคา
ตัดพ้อว่าเขาไม่รักหักอกเรา
ตอนเขียนไปตั้งใจว่าจะลารัก
จะขอหักหัวใจให้ลืมเขา
ปล่อยคนไกลที่ใจห่างเลือกทางเอา
ฉันคนเศร้าคนแพ้เจ็บแน่นอน
คนอย่างฉันนั้นโง่ขี้โม้นัก
มัวแต่ปักหัวใจยากไถ่ถอน
เจ็บก่อนจากยังห่วงหายังอาวรณ์
ใจรุ่มร้อนไม่อยากให้มีใครแทน
เขียนจดหมายฟายน้ำตาแทบอาสัญ
รักบาดบั่นดวงใจให้เจ็บแสน
ต่อแต่นี้เหลือแต่เคียดเกลียดฝังแน่น
คนหวงแหนห่วงหาจำลาไกล
13 กันยายน 2548 08:53 น.
เพียงพลิ้ว
รู้ไหมว่าทุกคืนนั้นฉันฝันร้าย
เพราะข้างกายคนนี้มีแต่หมอน
อยากมีใครร้องเพลงอ้อนก่อนจะนอน
อาจจะร้อนแต่ดีใจได้กอดคุณ
ก้มก้ม เงยเงยนัก ชักเมื่อยคอ
แต่ยังพอมีหมอนให้นอนหนุน
อยากหลับใหลในอกแน่นแสนละมุน
พร้อมกลิ่นกรุ่นโมกหอมล้อมสองเรา
แต่วันนี้มีหมอนข้างคอยวางเคียง
แต่ขาดเสียงกล่อมคลายให้หายเหงา
ไร้อกอุ่นให้ซุกทุกข์บางเบา
ฉันนอนเศร้าโหยไห้คนไกลกัน
หมอนข้างหรือคือตัวแทนอกแน่นได้
วาดหวังไว้นอนเคียงกายชายในฝัน
คุณร้องเพลงรอยไถให้รางวัล
หากวันนั้น....มาถึง....คงซึ้งใจ...............
20 สิงหาคม 2548 11:27 น.
เพียงพลิ้ว
ใจเจ้าเอยไยจำแต่คำพล่อย
แค่คำลอยล้อเล่นให้เห็นขัน
เหตุใดถึงดึงคว้ามาผูกพัน
สมัครมั่นฝังใจลืมไม่ลง
มากกว่าเพื่อน...เหมือนกว่านัก...คนรักกัน
ฟังแล้วฉันตู่เอาเขารักหลง
หมดน้ำตาเลิกร้องเราต้องปลง
ขอสาบส่งความรักหยุดทักทาย
น้ำตาตกอกช้ำทำตัวเอง
เลยคว้างเคว้งเศร้าสลดหมดความหมาย
น้ำตาจ๋าอย่าไหลให้ฉันอาย
คนทำลายใจนั้นฉันคนเดียว
จะเชิดหน้าเม้มปากแม้อยากร้อง
อย่าเอ่อนองเพื่อให้ใครแลเหลียว
รอยแผลลึกรอยคารมกว่าคมเคียว
ความข้องเกี่ยวครั้งเก่าเราไม่จำ
โปรดอย่าดื้อต่อไปนะใจเอ๋ย
ลืมได้เลยความหลังครั้งเจ็บช้ำ
สิ่งผ่านมาอย่าแคร์แม้เพียงคำ
อย่าตอกย้ำความแพ้ให้แก่ใจ
อย่าห่วงกันฉันอยู่ได้ไม่ตายหรอก
แม้ช้ำชอกเจ็บหนักสักเท่าไหน
สักวันหนึ่งแผลคงหายสลายไป
คนอ่อนไหวแบบเก่าเราไม่เป็น
รักมิใช่ได้ตลอดดังขอดค่อน
เมื่อถึงตอนเจ็บซึ้งเราจึงเห็น
ได้เรียนรู้ความช้ำความลำเค็ญ
ฉัน....ของเล่น....ตัวตลก..........โบกมือลา
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
หน้าส่วนตัว
1434
