8 ธันวาคม 2548 09:34 น.
เพียงพลิ้ว
คนขี้โอ่โง่เง่าเขาไม่รัก
ยามประจักษ์รักพ่ายอายหนักหนา
แม้แอบตู่เท่าไรไม่ได้มา
มิอาจคว้าหัวใจ.....เจ็บไม่เบา
เป็นคนดื้อถือดีอยากมีรัก
ริหาญหักอยากครองใจของเขา
คนเขามั่นฝันใฝ่ไม่ใช่เรา
ยังรบเร้าตั้งหน้าฝ่าทางตัน
คนเพ้อเจ้อละเมอหาคำว่ารัก
อาการหนักยามไปไม่ถึงฝัน
แม้นเจ็บปวดตรมตรอมพร้อมฝ่าฟัน
ถึงโศกศัลย์ไม่สิ้นจินตนาการ
ต้องหมองหม่นคนบ้าเที่ยวหารัก
ศรพิษปักมีน้ำตาน่าสงสาร
ร้องฟูมฟายเพราะช้ำเขารำคาญ
เจ็บดวงมานยังทุรังรักต่อไป
คนไม่โตโม้เก่งหลงเพลงรัก
ล้มเสียหลักขมขื่นฝืนบอกไหว
รักเขาแล้วแม้นอดสูสู้เถิดใจ
รักเขาให้ถึงที่สุดอย่าหยุดเลย
6 ธันวาคม 2548 12:59 น.
เพียงพลิ้ว
สิ่งดีดี...มีให้..ไร้ความหมาย
รักที่ชาย..เคยบอก...แค่หยอกเล่น
เพียงลมล่อง...พัดใจแหลก..แตกกระเซ็น
ดึกรุ่งเย็น......โหยหา...รอยอาลัย
เจ็บลึกลึก....ผนึกใจ....ให้ร้าวรวด
แสนเจ็บปวด....เพราะรัก...แทบตักษัย
ครารักหวาน...มิไต่ถาม...หลงความนัย
จึงพบภัย...เพราะรัก..ให้หนักทรวง
ฉันเจ็บมาก...เท่าไร..เธอไม่รู้
ฉันอดสู....ทุกข์ใจ...อย่างใหญ่หลวง
ฉันสาหัส....รักขม...ต้องลมลวง
ฉันติดบ่วง...ชีวิต..จิตระทม
เมื่อไรกัน...จะลืม..รักดื่มด่ำ
ฤาต้องช้ำ..กินน้ำตา...จนสาสม
คลื่นความเจ็บ..ย้ำเตือน..เหมือนสายลม
รักขมขม..หลงลมลวง...ติดบ่วงมาร
สาเหตุแห่ง..ทุกข์นั้น...คือฉันเอง
เฝ้าข่มเหง....หลอกอุรา...ว่ารักหวาน
สมน้ำหน้า...ใจหมอง....ต้องร้าวราน
เกินประสาน....ดวงใจ..ให้เหมือนเดิม
29 พฤศจิกายน 2548 08:12 น.
เพียงพลิ้ว
ฉันมีฉัน.วันไหนใจแน่วแน่
จะดูแลความรักมิผลักไส
รักษ์มิตรภาพแสนสวยด้วยจริงใจ
เอาใจใส่รักตนจนเบ่งบาน
ฉันมีเธอ....เสมอไปไม่ผันเปลี่ยน
หนาวร้อนเวียนไถ่ถามความรักหวาน
ยามท้อถอยคอยปลอบใจให้สำราญ
สองประสานผูกสัมพันธ์งามมั่นคง
เธอมีเธอ....เสมอมาแม้คราท้อ
ฝืนสู้ต่อตามประสาพญาหงส์
กาลแปรเปลี่ยนเพียรรักปักษาดง
มิเคยหลงแบ่งใจให้ใครครอง
เธอมีฉัน....พันผูกร่วมปลูกรัก
มั่นสมัครชีวิตนี้มีเราสอง
อุปสรรคหลากภาระร่วมประคอง
ความหม่นหมองช่วยบรรเทาเราสองคน
เรามีเราเท่านั้นร่วมปันสุข
เรื่องร้ายรุกร่วมต้านทานทุกหน
เรามีเราเท่าเทียมเปี่ยมกมล
สุขเหลือล้นสองเราเคียงเงาใจ
22 พฤศจิกายน 2548 08:45 น.
เพียงพลิ้ว
ทำไมต้องเจ็บลึกถึงปานนั้น
ใจมิสร้างอย่างวันต่อวันได้
เธอเหงาฉันเหงาสักเท่าไร
หัวใจมิใช่สร้างเพียงวันเดียว
เจ็บลึกให้ใครหัวเราะเยาะง่าย
สุดท้ายก็ไม่แม้แลเหลียว
เธอคงร่ำน้ำตาอาดูรดายเดียว
โปรดเคี่ยวกรำหัวใจให้ดี
โลกสวยด้วยฉันเธอพันผูก
ใครผิดถูกปลูกฝังไว้ไยหลีกหนี
หัวใจใครมักง่ายร้ายสิ้นดี
คุยกันให้มีหวังที่เพริศพราย........
รู้มานานว่าผ่านเจ็บแผลเย็บลึก
ไห้..รู้สึก..ผลึกตำ..จำ...ใจหาย
ต้องยอมรับความจริงยิ่งนิยาย
สิ่งสุดท้ายกลายกลับซับน้ำตา
เราคือเรา..อาจเขลาคิดพิศวาส
หัวใจพลาดวาดเหเสน่หา
หัวใจนี้ยังมีมนต์ดลรักมา
ซึ้งวิญญารู้ค่ารักรู้จักวาง
หลับให้สุขทุกข์ให้พอ..ขอคิดใหม่
เติมหัวใจให้เกินอย่าเมินหมาง
เดือนยังพราวดาวยังพุ่งฟ้า...รุ่งราง
เย็นน้ำค้างวางอารมณ์..อาลัย
จากหัวใจใครคนเก่าเศร้ามาก่อน
เคยเร่าร้อนตอนดึกลึก..ร่ำไห้
ไม่มีแล้วแก้วมณีเร้นหนีไกล
มิร่ำไรใจซม..ละ...ร่มเย็น
แสนคิดถึงตรึงไว้ในดวงจิต
แสนเจ็บพิษรักปิดไว้มิให้เห็น
แสนรำพึงซึ้งน่าน้ำตากระเด็น
แสนที่เป็นเช่นนี้....คืนหนี้กรรม
19 พฤศจิกายน 2548 16:52 น.
เพียงพลิ้ว
จิตใจประชาธิปไตยไทยอ่อนล้า
ห่วงใยและไห้หามายาเกลื่อน
คนรุ่นหลังหวังคว้าดาราเดือน
แผ่นดินเหมือนอะไรที่ไม่รู้
การศึกษาน่าทุเรศเศษเดนชั่ว
สอนแต่ตัวรอดหัวใจไทยหดหู่
บ้านเมืองมีเรื่องไม่ใช่ของกู
สื่อก็หมูเข้าปากหมาไม่กล้าโยง
มีคนหนึ่งเกิดกล้ามิบ้าคลั่ง
มิใช่ดังหวังประโยชน์โขยง
เรียนรู้บ้านถูกปล้นด้วยกลโกง
กล้าเปิดโปงใครปล้นชาติกวาดแผ่นดิน
เมืองไทยในตอนนี้ความดีพ่าย
หลงอุบายเงินเสกตัวเลขสิ้น
เอาน้ำแรงภาษีขยี้กิน
คนเดินดินกินกิเลสจมเลศนัย
สารพันปัญหาเศรษฐกิจ
ยิ่งทุกข์ยากหากชีวิตมิคิดใหม่
ค่านิยมขมขื่นกลืนคนไทย
จะไม่เหลืออะไรในชีวิต
สนธิรู้ชูธงให้คนไทยรู้
เป็นคุณูปการต้านสิ่งผิด
เผด็จการใหม่หลอนฟื้นรอนลิด
เสื้อคลุมสิทธิเสรีไม่มีจริง
ระวังเหตุการณ์ตุลาจะมาอีก
แต่ไม้ซีกไม่หลีกซุงจะยุ่งยิ่ง
ร่วมมัดฝอยร้อยใจไม่ประวิง
ไม่หยุดนิ่งทิ้งจิตกล้าสู้ชนะ
สามัคคีสนธิใจไม่โดดเดี่ยว
ทางลดเลี้ยวไม่เดียวดายสหายกระจะ
เพื่อลูกหลานอนาคตไม่ลดละ
ชูธงประชาธิปไตยใหม่อีกครั้ง
ศึกษาจิตใจประชากล้าต่อสู้
น้อมเรียนรู้ประวัติศาสตร์วาดหวัง
วีรชนนิรนามงามประดัง
นัยเบื้องหลังถั่งถ้อยร้อยบูชา
สัจจะปัจจุบันถูกกั้นปิด
สื่อเบือนบิดคิดตามน้ำเงินว่า
คนรับรู้ความรู้น้อยด้อยราคา
กองทุนมาแจกหนี้ภาษีใคร
เงินต่อเงินเพลินชีวิตหนี้ถม
จมกับจมเรื่องฟุ้งเฟ้อจนเผลอไผล
เคยสงบ..จบวัฒนธรรมไทย
ดิ้นรนในวิถีปลอมแปลกมอมเมา
มีผู้แทนแค้นนักไร้ศักดิ์ศรี
ปากเสียงมีไว้รับเงินกับเ ห่ า
ประชาชนถูกปล้นชาติเงินฟาดเอา
โกงเงินเรามาแจกแลกคะแนน
องค์กรอิสระไม่ตลก
มีเพื่อยกมือให้ใครหนักแน่น
ความเป็นธรรมคำเฟื่องในเมืองแมน
คนยากแผ่นดินไทยไม่เคยมี
วุฒิสภาคาอำนาจคำหลอก
ใครอยู่คอกใครออกหน้าใครบ้าจี้
ใครรับใช้ประชาชนใครคนดี
ใครชั่วที่สุดนับอัปยศ
ราชการงานเมืองเรื่องรับใช้
นักการเมืองยิ่งใหญ่...กลัวไล่ปลด
สนองตัณหาให้ซีไม่ลด
ประชาชนทนกดดัน..อดทน
องค์กรประชาชนกี่คนรู้
บทบาทอยู่แห่งไหนใครเห็นหน
ชาวนากรรมกรถูกซ่อนกล
หลงทางจนอ่อนล้าสามัคคี
นักศึกษาปัญญาชนกล่นเหลวไหล
ปัญหาในชาติหาใช่หน้าที่
เริงวัยวันบันเทิงเถกิงมี
ความรู้งามความดีเด่นไม่เห็นจริง
บ้านเมืองทุกข์ร้อนปัญหาสารพัด
การเมืองจัดการคนจนมุมยิ่ง
รับไม่มีจ่ายทีมากยากท้วงติง
ฝากทุกสิ่งชีวิตคว้างฤาอย่างไร
บ่นเรื่องเคยรู้เห็นเป็นจริงต่อ
มิเอาคอขึ้นเขียงเพียงบอกใบ้
คนเกิดแล้วต้องตายมัวกลัวทำไม
ลูกหลานหมองทุกข์ร้องไห้นาน...ไม่ดี
๑๑๑๑๑
โดย.......plaing_piu
หน้าส่วนตัว
1941
Calendar
Lovers
21 คน เลิฟเพียงพลิ้ว
