14 มิถุนายน 2549 07:57 น.
เพียงพลิ้ว
รู้รู้ดีที่รักชักเริ่มเปลี่ยน
เฝ้าเฝ้าเวียนติดตามถามเหตุผล
ไยไยลืมวันเก่าเราสองคน
คิดคิดจนปวดใจไกลผันแปร
รักรักมั่นฉันเธอใยเผลอลบ
คล้ายคล้ายจบสิ้นเยื่อใยไม่แยแส
หมดหมดรักดูดดื่มลืมดูแล
ยิ่งยิ่งแย่ยามพิษรักหนักสุมทรวง
หวังหวังยินเสียงสั่งว่ายังรัก
เหนื่อยเหนื่อยนักจึงหยุดพร่ำคำว่าหวง
เบื่อเบื่องานหวานใจจ๋าอย่าเพิ่งทวง
ปล่อยปล่อยล่วงปีคล้อยค่อยหนักใจ
จริงจริงรู้อยู่แล้วไม่แคล้วช้ำ
หลงหลงคำหวานคนจนอ่อนไหว
ลมลมฝันเพ้อหาคารมใคร
ลวงลวงให้รักหลงแล้วคงลา
แรกแรกพบคบหาเจอหน้าบ่อย
มามาคอยคุยทุกวันจนฝันหา
วันวันไหนรักเหลือล้นคนไกลตา
บอกบอกมาว่ายังปลื้มหรือลืมกัน......
6 มิถุนายน 2549 07:25 น.
เพียงพลิ้ว
รักของฉันดั่งธุลีไม่มีค่า
ไร้ราคายังภูมิใจใคร่เสนอ
มอบรักแท้จริงใจให้แด่เธอ
รู้ว่าเก้อเธอไม่สนจะทนเอา
เจ็บกี่ครั้งชังกี่หนรักคนนี้
หลายครั้งที่ติดบ่วงลวงจนเขลา
ความฉลาดไปไหนในใจเรา
ช่างโง่เง่าใจปักรักดักดาน
ปากว่าแค้นหนักหนาเวลาโกรธ
เขาขอโทษง้องอนอ้อนเสียงหวาน
เพียงเท่านั้นเศร้าลายิ้มหน้าบาน
แม้ร้าวรานอีกแสนครั้งยังไม่ตาย
ปล่อยใจเพริศเตลิดไปให้ที่สุด
คิดจะหยุดความหลงคงจะสาย
รักหวานวนปนหดหู่อยู่มิวาย
แม้นเสียดายอย่างไรรักไม่คืน
ถึงเขาหลอกแต่เต็มใจให้หลอก
ถึงช้ำชอกเพียงใดใคร่จะฝืน
ถึงสาหัสทุกข์หนักจักกล้ำกลืน
ยอมสะอื้นร่ำไห้แต่ใกล้คุณ
1 มิถุนายน 2549 08:07 น.
เพียงพลิ้ว
....Last night....
Last night you looked so sweet
That is I want you treat
Whenever you are with me
Coolness becomes heat
Your hugs are in my mind
Your kisses are soft like wind
How wonderful the world is
Oh love makes me blind
Remember that warm night
Slept in your chest and might
Miss you so much, Honey
You will be kind again, right?
Hold me tightly; Darling
So amazing while kissing
My soul is now excited
The sweet night is comimg!
..คืนแห่งรัก....
เมื่อคืนนี้คนเคียงข้างช่างอ่อนหวาน
นั่นคือสิ่งที่ต้องการมานานโข
คอยไถ่ถามยามน้องร้องเยโย
คนไม่โตเก็บหวานไว้เป็นทุน
อ้อมกอดนั้นปันไอรักปักใจน้อง
โอบประคองแขนรอบมอบความอุ่น
ประทับแก้มนวลใสละไมละมุน
น้องนอนหนุนแขนพี่ชายสบายใจ
แม้คืนนี้ผ่านไปใจยังหวน
คิดทบทวนคืนดีที่หลับใหล
คืนแห่งรักมีคนหวงคอยห่วงใย
ร่วมแบ่งไอรักอุ่นเกื้อกูลกัน
อยากของคืนแห่งใจให้มาถึง
คืนรักซึ้งมีพี่แลใช่แค่ฝัน
คืนแห่งสุขคลอเคล้าเฝ้าชมจันทร์
คืนวันนั้นนวลชื่นคืนของเรา .....
31 พฤษภาคม 2549 07:52 น.
เพียงพลิ้ว
ยากจะเอ่ยเผยนัยหัวใจทุกข์..
มันรุมรุกฝังลึกผนึกหลอน
คิดว่าเป็นกรรมเก่าที่ร้าวรอน
แต่ปางก่อนส่งโศกให้โลกตรม
ทนยิ้มหยันชะตาว่าผาสุก
ในใจทุกข์สะอื้นสุดขื่นขม
แสร้งปั้นยิ้มนอกหน้าสุขอารมณ์
แต่ฝืนข่มสะกดหยดน้ำตา
ต้องฟันฝ่ามรสุมที่รุมเร้า
เรื่องหนัก-เบาทนสู้อย่างภูผา
ทรนงยืนหยัดด้วยศรัทธา
คู่โลกาฟ้าดินด้วยยินดี
แม้นวันนี้มิสมอารมณ์หมาย
ตรองรอบกายตามทางหว่างวิถี
เก็บเกี่ยวเป็นรางวัลของชีวี
มิเสียทีได้กำเนิดเกิดเป็นคน
29 พฤษภาคม 2549 17:12 น.
เพียงพลิ้ว
เพลิงรักแสนยั่วเย้า ยวนใจ
รีบรี่บินหาไฟ รักร้อน
ลุกลามท่วมแก่นใน สุมใส่ กมล
ไกลกว่าคิดจะย้อน สู่บ้านจากมา
ระทมเจ็บซ่อนหน้า ทุกข์ทน
หลงเล่ห์รักอับจน มอดม้วย
สุดท้ายพ่ายต่อผล กรรมก่อ ไว้เอง
ร้องร่ำไร้คนฉ้วย หลุดพ้นโศกทรวง
ลมเอยโปรยเล่ห์ลิ้น หลอกลวง
หวานหว่านจนแดดวง รุ่มร้อน
คิดถึงห่วงแหนหวง เพียงพี่ คนเดียว
กลับหม่นเพราะรักซ้อน ดับดิ้นเดียวดาย
ยามดาวลาเคลื่อนคล้อย ใจสลาย
ทนร่ำไห้อับอาย ถูกทิ้ง
ลมหลอนร่อนลวดลาย หนาวเหน็บ ดวงแด
เหลือแต่รักกลอกกลิ้ง ซ่อนไว้ในใจ
หลงรอยคำพร่ำเพ้อ เผลอไผล
ครวญคร่ำรอยจำใคร ร่ำร้อง
ฝันหาแต่คนไกล คนหนึ่ง ซึ่งรัก
เคยเอ่ยจะปกป้อง ชั่วฟ้าดินสลาย