2 สิงหาคม 2549 07:48 น.
เพียงพลิ้ว
ถึงวันนี้รู้ใจใสกระจ่าง
คิดเข้าข้างตัวเองเก่งเหลือหลาย
คนจอมหลีขี้ตู่ โธ่ผู้ชาย
ช่างน่าอายคิดไปได้ไม่เลว
คิดถูกที่สะบั้นสัมพันธ์หวาน
ขอยึดคานให้มั่นหวั่นลงเหว
ดีกว่าหลงระเริงในเพลิงเปลว
หลอมจิตเหลวดั่งแมงเม่าเข้ากองไฟ
คนทะเลปากกับใจไม่คลาดเคลื่อน
ไม่ได้เหมือนคนขี้หลีที่ไศล
ด้วยชั้นเชิงด้อยกว่าขอลาไกล
ขอเก็บใจพร้อมภักดิ์คนรักจริง
ใครรักใครถามใจตนค้นดูก่อน
แล้วค่อยย้อนติดตามถามใจหญิง
คนทะเลแน่ใจไม่ประวิง
ว่าแล้วชิ่งหลีกหนีจอมลีลา
2 สิงหาคม 2549 07:20 น.
เพียงพลิ้ว
สายลมหวานผ่านพลิ้ว....................พัดเฉื่อยฉิวประโลมขวัญ
ชื่นลมชมแสงจันทร์ ......................แอบฝันถึงคะนึงไกล
สายลมผ่านผ่านพลิ้ว.......................พรมใจ
รวยรื่นคืนอำไพ.............................ผ่องแผ้ว
จันทร์สาดส่องอุ่นไอ........................รักรื่น
ไกลส่งรักฝากแล้ว..........................ซาบซึ้งตรึงทรวง
สายลมดึกลึกล้ำ..............................จิตดื่มด่ำลมที่หวง
ลมจ๋าอย่าหลอกลวง...........................เพราะดวงใจไหวตามลม
สายลมดึกลึกล้ำ..............................รวยริน
โลมลู่สู่ดวงจินต์...............................เอ่อล้น
โหยหาห่วงหวงถวิล...........................เต็มอก
ด่ำดิ่งยากจะพ้น................................ไม่กล้าดึงคืน
ลมรักหยุดทักทาย....................ฉ่ำใจกายจนลุ่มหลง
พัดไปไม่มั่นคง........................พะวงลมตรมน้ำตา
ลมรักฝากเล่ห์ร้าย.....................ทักทาย
เพียงครู่เย็นสบาย......................คลั่งไคล้
น้ำตาร่วงลมหาย........................พัดร่วง
แม้แต่รอยมิได้...........................ฝากไว้ให้ชม
ลมลวงหรือลมรัก......................ยากยิ่งนักจะค้นหา
กล่อมเห่บางเวลา......................อุราไหวไขว่คว้าลม
หลงลมจะพลาดล้ม.....................ลมลวง
พัดกล่อมจนจันทร์จวง................ไขว่คว้า
อย่างไรไม่อาจควง........................ลมแผ่ว
ยากยุ่งจนอ่อนล้า..........................ยิ่งท้อลมลา
หัดเขียนกาพย์ห่อโคลง
31 กรกฎาคม 2549 15:10 น.
เพียงพลิ้ว
ความคิดถึงมอบให้ไร้ความหมาย
น่าเสียดายภูเขาไกลไม่แยแส
ถูกตราหน้าว่าลวงหลอกดวงแด
คนทอดแหน่าชังหวังของฟรี
รู้สึกตัวดีแล้วฉายแววรุ่ง
ขืนมัวยุ่งเมารักหมดศักดิ์ศรี
ขอรับคืนรักหวานเมื่อนานปี
จบกันทีความสัมพันธ์อันงดงาม
โถพ่อคุณโยนกลองอย่างคล่องแคล่ว
หญิงไม่แคล้วรับบาปความหยาบหยาม
ฉันหลอกลวงคนไหนช่วยไขความ
ทำวู่วามโทษหญิงจริงจริงเชียว
คนทะเลทำอะไรผิดไปหมด
ยังประชดประชันให้ฉันเสียว
ใครกันแน่ท้อที่หลอกหยอกปราดเปรียว
ย้อนไปเหลียวดูหน่อยค่อยว่ากัน
31 กรกฎาคม 2549 07:59 น.
เพียงพลิ้ว
ลมทะเลเห่กล่อมหอมไอรัก
คิดถึงนักคนไกลในอ้อมเขา
ไฟรักรุมสุมฝันยากบรรเทา
หัวใจเฝ้าหวังสมรักในสักวัน
ลมทะเลเห่ใจไปภูผา
ฝากภาษาซื่อซื่อสื่อความฝัน
นำความรักพราวเพริศเจิดอัศจรรย์
กล่อมปลอบขวัญคนดีที่อยู่ไกล
บอก คิดถึง กับสายลมที่พรมผ่าน
ส่งคำหวานออดอ้อนก่อนหลับไหล
มอบรักจริงอิงแอบแนบชิดใจ
ถ่ายทอดไอความอุ่นกรุ่นชีวา
ทะเลคว้างกว้างไกลฝากใจฝัน
ร้อยรำพันรสเล่ห์เสน่หา
คนภูเขาจงรับรักปักอุรา
รับรู้ค่าของฝากจากทะเล
26 กรกฎาคม 2549 07:19 น.
เพียงพลิ้ว
ด้วยเธอคือคนที่ใช่ในวันพบ
ใจไม่จบส่งจิตไปคิดถึง
ด้วยเธอคือคนในฝันฉันคำนึง
ดวงใจจึงพร่ำเพ้อละเมอมา
สารภาพจากใจคนไม่หวาน
จากวิญญาณที่รอคอยละห้อยหา
ความรู้สึกลึกล้ำช้ำน้ำตา
ผ่านเวลารักลวงจากห้วงใจ
ใจเจ็บปวดอ่อนล้ามานานนัก
หวังเยียวยาด้วยรักอย่าผลักไส
ปรารถนาเธออยู่เคียงคู่ไป
ทำอย่างไรมิคิดพรากจากคนดี
หากฉันคือคนที่ใช่ ในใจฝัน
มาปลอบขวัญชีวาอย่าหน่ายหนี
มาสร้างรักไม่รู้จบทบทวี
หวังเธอนี้ยินยอมซ่อมใจกัน
จะฟูมฟักรักเธอที่เผลอปลูก
จะผิดถูกทุกข์ใจไม่ไหวหวั่น
จะเคียงคู่ไม่ห่างแทนรางวัล
ที่กล่อมขวัญปลอบใจในวันวาน