19 กันยายน 2550 07:32 น.
เพียงพลิ้ว
ฝากความรักทักทายคนปลายฝัน
คนสำคัญคนดีที่ใฝ่หา
คนพิเศษจุดประกายสายชีวา
สร้างคุณค่าแก่ใจได้มากมาย
ฝากสายลมพรมคำย้ำอีกหน
กระซิบจนใครหนึ่งซึ้งความหมาย
จะดึกดื่นคืนใดไม่เดียวดาย
ยากเคียงกายแต่เคียงใจไม่เคยชัง
ฝากเดือนดาวบนราวฟ้าว่าอย่าท้อ
จงสู้ต่อยิบตาอย่าสิ้นหวัง
มอบห่วงใยไปเพิ่มเติมกำลัง
ไปถึงฝั่งฝันสุขทุกครั้งคราว
ฝากสายหมอกบอกคนอย่าหม่นหมอง
ทุกครรลองเคียงคู่อยู่ทุกก้าว
เส้นทางสายสัมพันธ์มั่นยืนยาว
ทุกถ้อยกล่าวคือนัยน้ำใจคน
ฝากคลื่นจากทะเลกล่อมเห่ขวัญ
ร้อยรำพันชัดแจ้งทุกแห่งหน
พบแต่สุขทุกคืนรื่นกมล
สิ่งหวังยลได้เห็นเป็นความจริง
ฝากความหวังถั่งถ้อยร้อยสนิท
ฝากชีวิตให้จำอย่าทำนิ่ง
ฝากภักดีดีมีศักดิ์มอบรักอิง
ฝากทุกสิ่งทั้งสิ้น.....จงยินดี
12 กันยายน 2550 14:18 น.
เพียงพลิ้ว
ยากเร้นร้าวก้าวข้ามเงาความคิด
หนึ่งชีวิตกล้ำกลืนกับหมื่นเหงา
ทุกข์ทนสู้รู้ค่ากว่าเป็นเรา
มียิ้มเย้าใจคว้างบางเวลา
กี่คืนฝนทนเพ้อละเมอฝัน
กี่คืนวันรอใครไม่เยี่ยมหา
กี่คืนเศร้าเงาใจไม่หวนมา
กี่ทรมากี่คว้างถูกหมางเมิน
น้อยใจโกรธโทษใครไร้ความหมาย
เพียงผ่านกลายแล้วร้างเป็นห่างเหิน
อกให้พิงจริงใจให้เหลือเกิน
ชื่นรักเพลินเพริดพร่ำน้ำตากระเด็น
ข่มหัวใจไกลรักต้องหักหาญ
อย่าดักดานอาลัยใครจะเห็น
จะหัวเราะเริงร่ายิ้มหน้าเป็น
ร้าวจะเร้นซ่อนเจ็บเก็บแอบพับ
เกิดมาเศร้าเคล้าน้ำตามาหลายหน
เกิดเป็นคนมีใจไหวสดับ
หนาวอารมณ์ขมขื่นมิฝืนรับ
ใจอาจสับสนบ้าง...ช่างกระไร
สิ่งคิดเห็นเป็นฝันทุกวันนี้
สุข-เศร้ามีทั้งมั่นและหวั่นไหว
เพียงใจนี้มีปณิธานมิลาญใคร
จะร้องไห้หัวเราะเพราะตนเอง
5 กันยายน 2550 13:25 น.
เพียงพลิ้ว
ไม่รู้ทั่วตัวตนคนลึกลับ
ดึกนิ่งนับตัดอาลัยไม่ค้นหา
ไม่รู้จริงนิ่งอาวรณ์ก่อนบอกลา
ภาพเสน่หาความหลังอย่าหวังจำ
จากและจบลบความหวังทั้งไม่รู้
เจ็บเป็นครูแก่คนขลาดพลาดถลำ
หากครองรักจักลำบากฝากรอยคำ
ช่างเหยียบย่ำหัวใจใครรักจริง
คนคุ้นเคยเฉลยคำตอกย้ำนัก
จะลืมรักคลอเคลียเสียทุกสิ่ง
ลบหวานขมห่มรักเคยพักอิง
ทำใจนิ่งคลับคล้ายตายจากพลัน
หมดภาระตระหนักรักแตกดับ
คนลึกลับและรักแท้แค่เพียงฝัน
ไม่อยากถ่วงความเจริญล่วงเกินกัน
ไม่เชื่อมั่นใจนวลขอด่วน...ลา.....
5 กันยายน 2550 07:35 น.
เพียงพลิ้ว
อยากถามดูความรู้สึกคนลึกลับ
ไป-มากับความสับสนปนอ่อนไหว?
อยากรื้นค้นจนซึ้งถึงแก่นใน
อยากเข้าใจชีวิตอย่าบิดเบือน
ค้นจนสุดจุดหมายท้าทายฝัน
ความผูกพันแนบชิดสนิทเหมือน
กี่ถูกผิดมิตรเรือนใจได้ตักเตือน
มากกว่าเพื่อนเหมือนนักคนรักกัน
ในดวงจิตคิดอะไรโปรดได้เอ่ย
ลองเฉลยให้ก้าวล่วงสู่ดวงขวัญ
หวังพริ้งเพริศเปิดประกายสายชีวัน
ร่วมทางฝันสองเราเข้าใจจำ
วันคืนใดไหวโยกโศกเศร้าจิต
อยากเคียงชิดผ่อนหายคลายระส่ำ
มอบห่วงใยไมตรีคลี่หม่นดำ
งามเลิศล้ำอำไพกลางใจคน
มีอะไรให้เห็นความเป็น.....รัก
ช่างน้อยนักจนตระหนกหวั่นตกหล่น
แม้นอยู่ไกลยังใฝ่หา....กล้าประจญ
จะอดทนคนนี้ไม่หนีแพ้
หาตัวตนคนไกลเข้าใจยาก
หนึ่งใจฝากอาทรซ้อนรักแน่
อยู่ตรงไหนใคร่รู้อยากดูแล
ยามอ่อนแอแอบช้ำน้ำตาคลอ
ความเป็นเธอเข้าใจยากลำบากหา
เฉลยมาทุกคำถามตามร้องขอ
คืนฟ้ามัวเหมือนหัวใจคนไกลรอ
หากคิดล้อให้จำ...ใจดำจริง!
22 สิงหาคม 2550 08:20 น.
เพียงพลิ้ว
บางครั้งอยากแต่งเติมเสริมจริต
บางคราวผิดแต่ทำซ้ำอยู่ได้
บางทีทำไม่รู้ทิศผิดอย่างไร
บางคราใจขื่นขมเจ็บซมซาน
บางคมวาทมาดร้ายหมายเข่นฆ่า
บางเวลาเพียรพร่ำแต่คำหวาน
บางวันกลุ้มคลุ้มคลั่งดั่งนางมาร
บางอาการมีแต่ให้ใจเป็นพรหม
บางโอกาสพลาดมายังกล้าสู้
บางอดสูซ่อนหน้าถ้าใครข่ม
บางคำคนสรรเสริญเมินไม่ชม
บางอารมณ์อ่อนล้าสิ้นท่าที
ถามหัวใจอะไรหรือคือถูกผิด
แจงชีวิตให้คลี่คลายอย่าหายหนี
บอกนิยามความเป็นไปใครรู้ดี
ถึงวันนี้หัวใจไม่รู้จริง