30 พฤศจิกายน 2550 08:58 น.
เพียงพลิ้ว
มีความสุขมากนะคะ
Happy Birthday
27 พฤศจิกายน 2550 13:12 น.
เพียงพลิ้ว
รับคำสั่งจากใจให้คิดถึง
รักรัดรึงดวงจินต์มิสิ้นสาย
รัศมีอาทรมิคลอนคลาย
สื่อความหมายใครเห็นความเป็นจริง
วาดความหวังพรั่งพรูเป็นคู่คิด
แนบสนิทคลอเคลียเสียทุกสิ่ง
อุ่นหัวใจได้ภักดิ์มอบรักอิง
เกินกว่ายิ่งยินดีที่ผูกพัน
หนึ่งคำรักฝากไปใครมิเห็น
ฟ้ามิเป็นใจตามมิคร้ามครั่น
ลมสะบัดพัดใจคนไกลกัน
ความใฝ่ฝันมิคล้อยลอยตามลม
อุ่นสายลมพรมอ่อนยามค่อนดึก
ยังลุ่มลึกปรารถนาว่ารักสม
นัยเสน่ห์เล่ห์ร้อยจำถ้อยคม
สายรักห่มดำเนินเพลินฤดี
รื่นอารมณ์รู้สึกลึกซึ้งกล่อม
คนนี้ยอมเต็มใจเสี่ยงมิเบี่ยงหนี
เพียงคิดถึงอิ่มชีวาทุกนาที
สุขฉะนี้จึงฝันหมั่นรักเธอ.....
31 ตุลาคม 2550 07:41 น.
เพียงพลิ้ว
หนาวใจจนอ่อนล้า........................อกตรม
หนาวจึ่งเจ็บนอนซม.....................ป่วยไข้
หนาวทรวงหน่วงหนักจม...............รู้สึก
หนาวกว่ารักษาได้.........................ทุกข์ท้อทรมาน
สายสัมพันธ์แผ่กว้าง.....................เกินหยุด
สายสวาทบริสุทธิ์...........................ผ่องแผ้ว
สายใยยิ่งงามรุด............................เกินหยั่ง
สายรักเกิดมาแล้ว.........................ยากยั้งคงเดิม
ลมพัดไออุ่นฟุ้ง..............................ฝากความ
ลมแห่งหวังดีงาม...........................แผ่วพลิ้ว
ลมฝันกล่อมใจหวาม......................เริงรื่น
ลมส่งคิดถึงริ้ว.................................สิ่งร้ายสลายพลัน
ดึกไหนมิว่างเว้น........................... คิดถึง
ดึกดื่นครวญคะนึง......................... พร่ำเพ้อ
ดึกมายิ่งรัดรึง..................................แนบแน่น
ดึกค่อนยังชะเง้อ..............................คลับคล้ายใครเยือน
หนาว.....สายลมดึกร้าว....................ทรวงใน
สาย.......รักพาดขึงใจ........................ท่วมท้น
ลม.........พัดผ่านอกไหว...................เอนอ่อน
ดึก.........ค่อนคิดถึงล้น.....................ร่ำไห้ไกลเกิน
25 ตุลาคม 2550 11:06 น.
เพียงพลิ้ว
ภารกิจพิชิตใจในตอนนี้
คือการหนีค่ำคืนแห่งหมื่นเหงา
วาดหวังฝ่าราตรีฟ้าสีเทา
แต่เรื่องเก่าความหลังยังพร่างพรู
ใจหนึ่งเกี่ยวเรียวฝันเฝ้าพันผูก
ใจหนึ่งปลูกรักไกลให้คงอยู่
ใจหนึ่งจำคำฝากอยากคอยดู
ใจหนึ่งรู้รอไปไม่หวนคืน
ดาราเลื่อนเดือนต่ำน้ำตาหล่น
อ้างว้างจนโหยหาคราหวานชื่น
สู้ความเปลี่ยวเคี่ยวจำทนกล้ำกลืน
ยากต้องฝืนกว่าพ้นวังวนไฟ
เก็บรอยคำใครพร่ำพรอดกอดไว้แน่น
ยิ่งหวงแหนยิ่งขื่นสะอื้นไห้
รู้ผลงานการยื้อคืออะไร
รู้แก่ใจยังฝ่าบ้าเกินคน
กระแสใจไหลเชี่ยวเกลียวความหลัง
กระทบฝั่งอกไม่นิ่งยิ่งหมองหม่น
ระลอกช้ำตำตายังกล้าทน
เจ็บแต่ต้นจนปลายยังหมายครอง
ก่อนอุษาน้ำตาไหลใครสิ้นห่วง
เพียงลมลวงผ่านคล้อยอกพลอยหมอง
ประจักษ์ดีพาชีวิตผิดครรลอง
ใจจำต้องยอมรับกับความจริง