...ผ้าพันใจ...

เพียงพลิ้ว

ผ้าพันคอทอรักสลักฝัน
ผืนแรกฉันหัดทำลำบากยิ่ง
แต่สำเร็จด้วยพลังตั้งใจจริง
มอบให้หญิงห้าเจ้าจอมพร้อมคำพร

ครั้งสุขสันต์วันเกิดก้าวที่...กล้า 
ผืนสีฟ้าถักให้เห็นเป็นอนุสรณ์
ใสเส้นด้ายสื่อสายใยในทุกตอน
ผิดแล้วย้อนแก้ใหม่ให้สวยงาม


ผืนที่สองพันหลักชักเริ่มคล่อง
สีไข่ทองนวลตาน่าเกรงขาม
แด่เฌอมาลย์หวานใจในเมื่อยาม
วันฉลองความสุขสันต์วันเกิดเธอ

ผืนที่สามฟ้าครามอ่อนสะท้อนจิต
มอบให้มิตรแมงกุ๊ดจี่พี่นำเสนอ
เกี่ยวพันด้ายหมายใจมอบให้เกลอ
ห่มยามเพ้อยามเบื่อเมื่อหนาวใจ

ผืนที่สี่สีเทาเอามาฝาก
งานยุ่งยากก็ว่าง่ายเรื่องด้ายไหม
Whitelily ผู้โชคดีที่รับไป
มอบอุ่นไอผูกพันผ้าพันคอ

ผืนที่ห้าชมพูอยู่คู่บ้าน
แม่ศรีกานต์ถักไว้ตามใจขอ
แสนลำบากยุ่งนักเรื่องถักทอ
ห้าผืนพอพักก่อนพร้อมกลอนกานท์

การฝีมือเรื่องหัวใจไม่ถนัด
แต่ต้องหัดจนคล่องลองทุกด้าน
ต้องปรึกษาโฉมตรูผู้เชี่ยวชาญ
ถามเฌอมาลย์ที่ปรึกษาที่น่ารัก

				

สุขสันต์วันคล้ายวันเกิดเฌอมาลย์...

เพียงพลิ้ว

...ถามข่าวคราวหัวใจ...แมงกุ๊ดจี่+

เพียงพลิ้ว

ถามข่าวน้องสาวจ๋า----เพียงพลิ้ว

ฝากคำความถามข่าวน้องสาวจ๋า
เห็นหายหน้าเงียบไปใจคิดถึง
ยิ่งสายฝนหล่นพรำชวนรำพึง
พี่สาวจึงอยากถามเรื่องความรัก

กับหนุ่มตี๋ความสัมพันธ์ถึงขั้นไหน
แล้วเมื่อไรจะผูกพันมั่นสมัคร
วันวิวาห์เมื่อไรไปทายทัก
อยากประจักษ์เพื่อเตรียมตัวหัวจรดเท้า

ชุดราตรีสีชมพูซื้อไว้ก่อน
แม่งามงอนรีบแต่งนะเดี๋ยวจะเก่า
เก็บเงินไว้ใส่ซองน้องนงเยาว์
รีบบอกเล่าถึงวันดีพี่อยากฟัง

บอกมานะมีอะไรให้พี่ช่วย
ของชำร่วยชอบอะไรจะได้สั่ง
เลี้ยงโต๊ะจีนหรือค็อกเทลคิดหรือยัง
รดน้ำสังข์หรือเข้าโบสถ์โปรดบอกที








แจ้งข่าวพี่สาวจ๋า......แมงกุ๊ดจี่

ฝากข่าวถึงพี่สาวจ๋า...ที่น่ารัก
ส่งทายทักใช่หายตามสายฝน
เพราะงานรุมนานับชวนสับสน
วุ่นวายจนไม่ว่างเหมือนอย่างเคย...

เรื่องความรักที่เห็นและเป็นอยู่
ยังเรียนรู้...เรื่อยไป  "หัวใจเฉย"
"หนุ่มหน้าตี๋"  นั้นคงยากลงเอย
รอน้องเขย...คนใหม่อีกไม่นาน

ชุดราตรีสีชมพูเก็บตู้ก่อน
อย่าเพิ่งงอนขอแจงเรื่องแต่งงาน
เป็นพี่ควรแต่งก่อนคำโบราณ
เดี๋ยวขึ้นคานเพราะต้องถูกน้องแซง

พี่สาวจ๋ารีบเถิด...พร้อมเปิดเผย
ไหนพี่เขย...หน้าหล่อ ขอแถลง
ฤกษ์วันไหน...ขอพี่มาชี้แจง
พี่สาวแต่งน้องแต่งตามธรรมเนียม


				

...เป็นเรื่อง....

เพียงพลิ้ว

ไม่รู้จริงสิ่งที่เห็นเป็นเรื่องใหญ่ 
เมื่อหัวใจร่อนลงดงเสน่ห์ 
มีโอกาสพลาดหลงคำหวานจำเจ 
จนว้าเหว่ครวญคร่ำเพียงลำพัง 

บนเส้นทางกลางดงรักหนักใช่เล่น 
รู้สึกเช่นปั่นป่วนชวนคาดหวัง 
เหมือนหอมกรุ่นอุ่นไอยามไกลรัง 
รัก..จีรัง ฝันไว้ไม่คลอนแคลน

รักหักเหห่างเหินเหมือนเดินหลง
เคยมั่นคงตระหนักได้ไม่หนาแน่น 
ยามหวานใดไม่อาจหามาทดแทน 
ยินคำแค่นว่า..หวาด...เหมือนคาดไว้ 

รักจากใคร...ไกลแล้วหนอ ขอลาก่อน 
เคยอาทรหยุดแค่นั่นเลิกหวั่นไหว 
ใจเจ็บมากจากนี้เลิกมีใคร 
เกิดเรื่องใหญ่จนเจ็บหนักรักรวนเร

อย่าบอก รัก
ไม่แน่นหนักเพียงคำหวานหว่านเสน่ห์ 
ดึ ก เดือนคล้อยดาวพลอยลาอย่าลังเล 
เ พ ลิ น หลงเห่เสน่ห์มาร..ร้าวรานลึก 

อย่าบอก รัก
ยามอกหักเจ็บแค่ไหนได้รู้สึก 
ห่างหรือหายกลายหรือเร้น...เห็นสำนึก 
หนาวฝนดึกเป็นเรื่องใหญ่รักไม่เป็น


				

...อย่ารักฉันเลย...

เพียงพลิ้ว

อย่ารักฉัน
หากรักนั้นทรมาน่าสงสาร
รักแล้วเจ็บหยุดเก็บจับประทับมาน
ให้เลยผ่านเพียงพลิ้วปลิวตามลม

อย่ารักเลย
เฝ้าพร่ำเอ่ยหวังระงับดับขื่นขม
ปล่อยใจฉันรำพันเศร้าเหงาจ่อมจม
วอนเธอชมรักอื่นชวนชื่นใจ

อย่าผูกพัน
เพราะตัวฉันตระหนักรักไม่ได้
จะขุ่นเคืองพร่ำด่ามิว่าอะไร
แต่อย่าใกล้จะลำบากหากคิดลอง

อย่าคิดถึง
แค่คนหนึ่งไร้ค่าจะพาหมอง
เธอคนนี้มีใครใครหมายปอง
อย่ายื้อก่องก้อนกรวดอวดผู้คน