9 เมษายน 2549 08:42 น.
เพิ่มบุญ
กากีมิได้ชั่ว..
เปลืองเนื้อตัวมิใช่เพราะใจง่าย
สิ่งแวดล้อมบังคับกลืนอับอาย
เหตุจากชายก่อกรรมซ้ำเติมมา
แรกอยู่กับพรหมทัตก็สัตย์ซื่อ
แต่ครุฑถือฤทธิ์เติบกำเริบกล้า
อยากแข็งขืนแข็งขันสุดปัญญา
ต้องรักษาตัวรอดเพื่อปลอดภัย
ส่วนคนธรรพ์นั่นเขาโลมเล้าเก่ง
ร่ำบรรเลงจนกระเจิงระเริงใคร่
กากีเพียงขี้ผึ้งซึ่งลนไฟ
ก็เป็นไปธรรมดาเยี่ยงสามัญ
คราวที่ถูกลอยแพย่ำแย่แล้ว
กลับคลาดแคล้วมาได้ใครปลอบขวัญ
ต้องตอบแทนบุญคุณเกื้อหนุนกัน
ปล่อยตัวนั้นเปื้อนคาวแลกข้าวปลา
สืบนิยายผ่านยุคทุกสมัย
พร้อมเลศนัยล้ำลึกควรศึกษา
เพียงเพื่อกูอยู่รอดถอดแบบมา
กระทั่งสีเสื้อผ้า.....ยังกากี
2 เมษายน 2549 09:24 น.
เพิ่มบุญ
ซ่อนหน้าตรงไหนหนอ
จึงจะพอให้พ้นอาย
"ฅนเมือง"อีกมากมาย
มาด่างพร้อยพลอยราคี
ล้านนาต้องตราบาป
ทาบรอยเถื่อนเปื้อนอัปรีย์
เวียงงามด้วยความดี
โดนมารย่ำเสียยับเยิน
ประจานหมู่ จ้าดง่าว
ราว ผีสึ่ง บ่ สร้างเจริญ
กำกึ๊ด ก็ตื้นเขิน
ซ้ำคับแคบขาดใคร่ครวญ
น้ำใจเคยไหลริน
กลิ่นดอกเอื้องเคยอบอวล
ซอซึงซึ่งเชิญชวน
มาม้วยชื่อเพราะมือโจร
จาก ฮีต ที่เคยเห็น
ทั้งร่มเย็นและอ่อนโยน
กักขฬะก้องตะโกน
ทำเกรี้ยวกราดมรรยาททราม
ลืมเยี่ยงของผู้เหย้า
ข่มขู่เขาพร้อมคุกคาม
อารยะชนก่นประณาม
งามหน้าแท้ทั้งเวียงพิงค์
ซ่อนหน้าตรงไหนหนอ
พอหายเจื่อนกับเรื่องจริง
ขอดน้ำหมดน้ำปิง
ล้างคราบเปื้อนลบเลือนไหม?
ดอกเอื้องยังอวลกลิ่น
ยังอาจิณหยาดน้ำใจ
เหตุการณ์ที่ผ่านไป
ก็แค่เปรตปลอมปะปน
ฅนเมือง = ชาวเหนือ
จ้าดง่าว = โง่บัดซบ
ผีสึ่ง = ผีบ้า
กำกึ๊ด = ความคิด
ฮีต = จารีต
หน้าส่วนตัว
1195
