ไหนว่าไม่ลืม

ไพรจิตร อักษรณรงค์

ไหน ว่า ไม่ลืม
 ไม่ลืมไม่เลือน
 เหมือนเดือนคู่ฟ้า
 ไม่ทันแสงเดือน
 จะเลือนหลีกร้อย
 ไม่ทันเมฆน้อยจะคล้อยผ่านมา
 ไม่ทันตะวันลับฟ้า ก็ลืม
ผู้ชายนะโธ่ผู้ชาย
 ไม่ทันเท่าไรก็ลืม
 ไหนว่า ไม่ลืม
 ไม่ลืมไม่เลือน
 ชั่วเดือนแหละปี
 ไม่จริงเหมือนคำ
 พูดเลยสักครั้ง
 ไม่จริงเหมือนดังพูดเลยสักที
 ไม่ทันถึงปีแล้วพี่ ก็ลืม
ไม่ทันถึงปีก็ลืม
 น้ำคำผู้ชายพูดง่ายฟังยาก
ผู้ชายนะโธ่ผู้ชาย
 พูดจาซ้ำซากปากว่าไม่ลืม
ปากว่าไม่ลืมไม่ลืม
 พอมีรักสองมาครองอกเขา
 ก็พลันทิ้งเราเปลี่ยนใจหลงลืม
 นี่แหละนิสัย ผู้ชายชอบลืม
 ผู้ชายนะโธ่ผู้ชาย
ไม่ทันเท่าไรก็ลืม
 ไหนว่า ไม่ลืม
 ไม่ลืมสัญญาที่เคยผูกพันธ์
 จะเอาแน่นอนอะไรกับเขา
 เมื่อยามใกล้เราก็ทำปากหวาน
 พูดพร่ำรำพันว่าจะไม่ลืม
 ผู้ชายนะโธ่ผู้ชาย
ไม่ทันเท่าไรก็ลืม
 ผู้ชายนะโธ่ผู้ชาย
ไม่ทันเท่าไรก็ลืม
  
 น้ำคำผู้ชายพูดง่ายฟังยาก
ผู้ชายนะโธ่ผู้ชาย
 พูดจาซ้ำซากปากว่าไม่ลืม
ปากว่าไม่ลืมไม่ลืม
 พอมีรักสองมาครองอกเขา
 ก็พลันทิ้งเราเปลี่ยนใจหลงลืม
 นี่แหละนิสัย ผู้ชายชอบลืม
 ผู้ชายนะโธ่ผู้ชาย
ไม่ทันเท่าไรก็ลืม
 ไหนว่า ไม่ลืม
 ไม่ลืมสัญญาที่เคยผูกพันธ์
 จะเอาแน่นอนอะไรกับเขา
 เมื่อยามใกล้เราก็ทำปากหวาน
 พูดพร่ำรำพันว่าจะไม่ลืม
 ผู้ชายนะโธ่ผู้ชาย
ไม่ทันเท่าไรก็ลืม
 ผู้ชายนะโธ่ผู้ชาย
ไม่ทันเท่าไรก็ลืม
 ผู้ชายนะโธ่ผู้ชาย
ไม่ทันเท่าไรก็ลืม
 ผู้ชายนะโธ่ผู้ชาย
ไม่ทันเท่าไรก็ลืม
 ผู้ชายนะโธ่ผู้ชาย
ไม่ทันเท่าไรก็ลืม...