ไม่อยากกลับบ้าน

เพ็ญพักตร์ ศิริกุล

ดวงตะวันก็ลับ ดาวก็จับเต็มฟ้า
นกกาใหญ่น้อย กลับเข้ารัง
ใครที่มีคนรัก มีคนที่รอข้างหลัง
ทุกคนต่างคง กลับบ้านไป
แต่ว่าฉันยังไม่ยอมกลับ ฉันยังไม่ยอมกลับ
อยากนั่งอยู่เรื่อยไป
อยู่กับเพื่อนที่ไม่รู้จัก เพื่อนที่ไม่รู้ใจ
ก็พอให้คลายเหงา
ไม่อยากกลับบ้าน ที่นั่นไม่มีใครรอฉันอยู่
จะทุกข์ใจเท่าไร
เมื่อไม่มีใครเฝ้าดู จะอยู่กับใคร
ไม่อยากกลับบ้าน
ที่นั่นไม่มีใครห่วงใครเข้าใจ
ไม่เห็นใครสักคน
ที่คอยมาห่วงใย กลับไปทำไม
เมื่อไม่มีใคร เขาต้องการ
 
คงจะดีกว่านี้ คงไม่เป็นอย่างนี้
ถ้าเพียงแค่มี ใครซักคน
มีสักคนรอรับ มีสักคนเท่านั้น
ฉันเองก็คง กลับบ้านไป
แต่ว่าฉันยังไม่ยอมกลับ ฉันยังไม่ยอมกลับ
อยากนั่งอยู่เรื่อยไป
อยู่กับเพื่อนที่ไม่รู้จัก เพื่อนที่ไม่รู้ใจ
ก็พอให้คลายเหงา
ไม่อยากกลับบ้าน ที่นั่นไม่มีใครรอฉันอยู่
จะทุกข์ใจเท่าไร เมื่อไม่มีใครเฝ้าดู
จะอยู่กับใคร
ไม่อยากกลับบ้าน
ที่นั่นไม่มีใครห่วงใครเข้าใจ
ไม่เห็นใครสักคน
ที่คอยมาห่วงใย กลับไปทำไม
เมื่อไม่มีใคร เขาต้องการ...