คิดถึงหนองหาน

เดือนเพ็ญ อำนวยพร

ยืน
หนาวกายเมื่อสายลมผ่าน
ที่ริมฝั่งหนองหาน
บ้านเก่าของท้าวผาแดง
น้องเองก็คิด
ถึงอดีตผ่านมาหน้าแล้ง
ดอกรักไม่โรยไม่แห้ง
ลมพัดแรงไม่แกว่งไม่ไกว
นอน หนาวกายเมื่อปลายเดือนยี่
ก่อนนั้นน้องเคยมีพี่
จู๋จี๋ชื่นฉ่ำหัวใจ
ไม่ลืมสักนิด ถึงอดีตที่มันผ่านไป
แฟนจ๋ายังจำคำได้
หัวใจอยู่ใกล้พี่ยา
ยาม สายัณห์ตะวันรอนๆ
อยู่กรุงเมื่อยามพักผ่อน
ยังส่งใจไปหา
อยู่กรุงมุ่งงาน
เงินส่งบ้านใช้หนี้เรื่อยมา
อย่าบ่นน้อยใจพี่จ๋า
น้องเองจะมาปลอบขวัญ
ยาม น้องฟังพี่พร่ำเพ้อบ่น
ที่อีสานตอนบน
พี่เองอย่าได้โศกศัลย์
ภาพถ่ายใบน้อย
ร่วงผลอยจากมือพี่นั้น
พี่คงจะแกล้งลืมฉัน
ลืมรักกันพลันทิ้งรูปไป
 
ยาม น้องฟังพี่พร่ำเพ้อบ่น
ที่อีสานตอนบน
พี่เองอย่าได้โศกศัลย์
ภาพถ่ายใบน้อย
ร่วงผลอยจากมือพี่นั้น
พี่คงจะแกล้งลืมฉัน
ลืมรักกันพลันทิ้งรูปไป...