ตะเกียงดวงน้อย

เคียส

กับเวลา
 ที่ยัง พอมีเหลือ อยู่
 อยากให้โลกรู้
 หัวใจ เหมือนไฟแผดเผา
 ที่ผ่านมานั้น
 เคยคิดคร่ำครวญ
 อยากจะหวล ย้อนคืนวันเก่า
 ชีวิตเรา
 เปรียบดัง ตะเกียงดวงน้อย
 ได้เจอเธอ
 เหมือนดัง ได้พบโลกใหม่
 อบอุ่นสดใส
 หัวใจ เหมือนนกโบยบิน
 มีเธอนั้น เป็นเพื่อนร่วมทาง
 ความอ้างว้าง มลายไปสิ้น
 ตะเกียงดวงนี้
 สาดแสงเหมือนดวง ตะวัน
 แต่บท สุดท้าย
 เหมือนดัง ฟ้าดินกลั่นแกล้ง
 เปลี่ยนแปลง ผลักใส
 หัวใจให้แตก สลาย
 ให้เรา นั้น จำต้องแยกทาง
 ความอ้างว้าง เกาะกุมหัวใจ
 ช่างโชคร้าย
 มีใคร ที่เป็นเหมือนเรา
 ตะเกียงดวงนี้
 ถึงครา อับแสงสว่าง
 ล่องลอย เคว้งคว้าง
 เหมือนดัง หิ่งห้อยราตรี
 สิ่งที่เหลือ สิ่งที่ยังอยู่
 คือหัวใจ อ่อนล้าเต็มที่
 จะมี ใคร
 เห็นใจ ฉันบ้างหรือเปล่า
  
แต่บท สุดท้าย
 เหมือนดัง ฟ้าดินกลั่นแกล้ง
 เปลี่ยนแปลง ผลักใส
 หัวใจให้แตก สลาย
 ให้เรา นั้น จำต้องแยกทาง
 ความอ้างว้าง เกาะกุมหัวใจ
 ช่างโชคร้าย
 มีใคร ที่เป็นเหมือนเรา
 จากวันนั้น
 หัวใจ มีแต่ความว่างเปล่า
 ความเงียบเหงา
 เศร้าซึม ทุกข์ใจ ทุกข์กาย
 จะยอม ทิ้ง มันไว้ข้างทาง
 สร้างพลัง สร้าง ชีวิตใหม่
 อาจมีใคร
 เห็นใจ ฉันบ้างซักคน
 จะมีใคร จุดไฟ ให้เธอมาใหม่...