เด็กสลัม

อ๊อด คีรีบูน

ฮู ฮูฮู ฮู ฮู ฮู
ฮู ฮูฮู ฮู ฮู
ฮา ฮาฮา ฮาฮาฮาฮาฮา
ลืมตามองฟ้าและน้ำ
ในแหล่งสลัม
ที่ ยังจดจำฝังใจไม่เลือน
จางหาย
เติบโตขึ้นมาตั้งแต่ตัวเล็กจนใหญ่
ก็ยังไม่วายได้ชื่อว่าเด็ก สลัม
สังคมประณามต่าง เหยียดหยาม
ดูหมิ่น
ว่าเราเป็นคนถิ่นกำเนิด สลัม
ใช้ชีวิตอยู่บนรากฐาน
แห่งความระกำ
ช้ำนักสลัมข้าเอย
ฉันอยากสู้ ชีวิต
ฉันอยากคิดอยากหวัง
แต่ฉันไร้ คน เห็นใจ
เด็กสลัมต้อยต่ำเพียงใด
ก็เป็นคนเหมือนเช่นใครๆ
แต่ไฉนเหมือนฉัน ไม่ใช่คน
เจ็บฉันเจ็บช้ำ สุดจะกลั้นทน
คำคนหยามเหยียด ตัวเรา
เหนื่อยหน่าย ฉันเหนื่อย
ฉันเพลีย
ขาทั้งสองฉันอ่อนเปลี้ย
หมดเรี่ยวแรง
ฮู ฮูฮู ฮู ฮู ฮู
ฮูฮูฮูฮูฮู ฮูฮูฮูฮูฮู
ลืมตามองฟ้าและน้ำ
ในแหล่งสลัม
ที่ ยังจดจำฝังใจไม่เลือน
จางหาย
เติบโตขึ้นมาตั้งแต่ตัวเล็กจนใหญ่
ก็ยังไม่วายได้ชื่อว่าเด็ก สลัม
ฉันอยากสู้ ชีวิต
ฉันอยากคิดอยากหวัง
แต่ฉันไร้ คน เห็นใจ
เด็กสลัมต้อยต่ำเพียงใด
ก็เป็นคนเหมือนเช่นใครๆ
แต่ไฉนเหมือนฉัน ไม่ใช่คน
เจ็บฉันเจ็บช้ำ สุดจะกลั้นทน
คำคนหยามเหยียด ตัวเรา
เหนื่อยหน่าย ฉันเหนื่อย
ฉันเพลีย
ขาทั้งสองฉันอ่อนเปลี้ย
หมดเรี่ยวแรง
เหนื่อยหน่าย ฉันเหนื่อย
ฉันเพลีย
ขาทั้งสองฉันอ่อนเปลี้ย
หมดเรี่ยวแรง
เหนื่อยหน่าย ฉันเหนื่อย
ฉันเพลีย
ขาทั้งสองฉันอ่อนเปลี้ย
หมดเรี่ยวแรง
ขาทั้งสองฉันอ่อนเปลี้ย
หมดเรี่ยวแรง...