มนัสจัง!

อ้อม สุนิสา สุขบุญสังข์

วันนั้น
ที่ฉัน ถูกเธอ ทิ้ง
เธอทิ้ง ทิ้งฉัน เมื่อวัน-นั้น
หมดเลย ที่เคย ว่ารัก-กัน
หมดกัน คนที่ ว่ารัก-จริง
อยู่กัน มานาน ขนาดไหน
อยู่ไป อยู่ไป ก็โดน ทิ้ง
ใคร ต่อใคร เขาเป็น ห่วง
ใคร ก็ดู ว่าเรื่อง ใหญ่
ใคร ต่อใคร ก็ถาม ไถ่
ว่าเป็น ยังไง ที่ถูก ทิ้ง
มันก็ ระทม นอน ระบม
โทมนัส เหลือใจ
มันเศร้า มันซึม มัน หม่นหมอง
ไม่อยากมอง หน้า ใคร
ตอนกิน ไม่กิน นอน ไม่นอน
มันก็ดัน ไม่ ตาย
มันไม่ สบาย แปล ว่ามัน ไม่ สบาย
ช้ำ ไปหมด สุดแสน รันทด
จะทำ อะไร ยังไง
ขนาด ไหน ก็ ไม่หาย
 
 วันนี้
เธอนั้น ก็โดน ทิ้ง
เขาทิ้ง ไปตั้ง แต่วัน-นี้
หมดเลย ที่เคย ว่าเขา ดี
หมดกัน คนที่ ว่ารัก เธอ
อยู่กัน อยู่กัน ไม่ทัน-ไร
อยู่ไป เธอเอง ก็เจอ-ทิ้ง
ใคร ต่อใคร เขามา บอก
คน พูดกัน ซะยก-ใหญ่
ใคร ต่อใคร ก็ถาม-ไถ่
ว่าเป็น ยังไง ที่ได้-รู้
มันช่าง สุขสม ช่าง รื่นรมณ์
โสมนัส ถึง ใจ
มันยิ้ม มันแย้ม มัน ร่าเริง
มัน เบิกบาน มาก-มาย
กินดี อยู่ดี นอน ก็ดี
มัน ก็ดี ทั่วไป
คนมัน สุขใจ ทำอะไร ก็ สุขใจ
มันชื่น ไปหมด สุดแสน สดใส
จะทำ อะไร ยังไง ขนาด ไหน
ก็ เป็น ดี
 
 มันช่าง สุขสม
ช่าง รื่นรมณ์
โสมนัส ถึง ใจ
มันยิ้ม มันแย้ม มัน ร่าเริง
มัน เบิกบาน มาก-มาย
กินดี อยู่ดี นอน ก็ดี
มัน ก็ดี ทั่วไป
คนมัน สุขใจ ทำอะไร ก็ สุขใจ
มันชื่น ไปหมด สุดแสน สดใส
จะทำ อะไร ยังไง ขนาด ไหน
ก็ เป็น ดี มันช่าง สุขสม
ช่าง รื่นรมณ์
โสมนัส ถึง ใจ
มันยิ้ม มันแย้ม มัน ร่าเริง
มัน เบิกบาน มาก-มาย
กินดี อยู่ดี นอน ก็ดี
มัน ก็ดี ทั่วไป
คนมัน สุขใจ ทำอะไร ก็ สุขใจ
มันชื่น ไปหมด สุดแสน สดใส
จะทำ อะไร ยังไง
ขนาด ไหน
ก็ เป็น ดี มันช่าง สุขสม
ช่าง รื่นรมณ์
โสมนัส ถึง ใจ
มันยิ้ม มันแย้ม มัน ร่าเริง
มัน เบิกบาน มาก-มาย
กินดี อยู่ดี นอน ก็ดี
มัน ก็ดี ทั่วไป
คนมัน สุขใจ ทำอะไร ก็ สุขใจ
มันชื่น ไปหมด สุดแสน สดใส
จะทำ อะไร ยังไง
ขนาด ไหน
ก็ เป็น ดี...