รักจนหมดใจ

อุเทน พรหมมินทร์

เหม่อมองฟ้าที่มืดลง
น้ำตาร่วงริน
อยากตะโกนให้ก้องไปสุดในท้องฟ้า
ว่าเวลามันช่างเร็ว
ไม่มีเหลือแม้คำร่ำลา
ต้องเสียเธอไปใจแทบขาดรอน
ไม่เคยคิดเลยว่าเธอต้องมาเป็นไป
เมื่อคิดถึงเรื่องของเรา
ที่ผ่านเลยมา
โธ่ความรักที่สร้างมา
สุขใจนักเมื่อยังมีเธอ
หากไม่มีเธอจบสิ้นไปเลย
เมื่อรักของเรา
ต้องพรากกันไปต้องพรากกันไป
โอ้เธอมาจากไปจนไกลลับฟ้า
ใจฉันแทบสลาย
เพราะรักเธอจนหมดใจฉันเลย
อยากจะย้อนให้เวลาได้หวนคืนมา
เปลี่ยนเป็นฉันเพื่อให้เธอ
อยู่ในโลกนี้
แต่มันสายเกินกว่าใจ
หยุดเธอไว้ไม่ให้เสียเธอ
ขาดแล้วใจเราอยู่เพื่ออะไร
เมื่อรักของเรา
ต้องพรากกันไปต้องพรากกันไป
โอ้เธอมาจากไปจนไกลลับฟ้า
ใจฉันแทบสลาย
เพราะรักเธอจนหมดใจฉันเลย
 
 โอ้ที่รักโอ้ที่รัก
มาจากกันไปมาจากกันไป
แล้วฉันจะเดิน เดินต่อไปทางไหน
เมื่อรักของเรา
ต้องพรากกันไปต้องพรากกันไป
โอ้เธอมาจากไปจนไกลลับฟ้า
ใจฉันแทบสลาย
เพราะรักเธอจนหมดใจฉันเลย
เพราะรักเธอจนหมดใจฉันเลย...