คุณหญิงนอกทำเนียบ

ละครทีวี

เดินคนเดียวบนเส้นทาง
กลางเมฆฝน มืดมน
มันเป็นทางที่วกวน
ที่สับสน วุ่นวาย
เดินลำพัง ตามเส้นทาง
ที่อ้างว้างเพียงใด
จะมีใคร มาเข้าใจ
ความเจ็บช้ำของเรา
เหนื่อยเหลือเกิน
เคยทำใจจะให้ลืม
ภาพเก่าที่เคยมี
หลับตาลงนอนทุกที
อดีตนั้น ตามมา
แต่ด้วยใจที่ทนง
จะยิ้มสู้ชะตา
เก็บความทุกข์ที่ผ่านมา
หยดน้ำตา
จะไม่ให้ใครเห็น
ปล่อยให้มันล้น อยู่ในใจ
ให้มันรินใหล อยู่คนเดียว
เก็บมันเอาไว้
เจ็บคนเดียว
จะไม่ยอมแพ้
แม้จะอย่างไร
ใจคนเรามันวกวน
หนีไม่พ้นความวุ่นวาย
ควรทำใจใครก็ตาม
สูงเสียดฟ้าเดินติดดิน
ควรจะมีใจให้กัน
ความดีนั้น ไม่สูญสิ้น
เดินบนดินหรือโบยบิน
ยามสิ้นลม ก็ล่วงพรู
สู่พื้นเดียวกัน

ไม่ลืมชีวิต ที่เป็นจริง
ไม่ใช่ คุณหญิงอย่างใครๆ
แต่เป็นผู้หญิง ที่จริงใจ
จะอยู่ไหน
ไม่เคย หวาดเกรง
ใจคนเรามันวกวน
หนีไม่พ้นความวุ่นวาย
ควรทำใจใครก็ตาม
สูงเสียดฟ้าเดินติดดิน
ควรจะมี ใจให้กัน
ความดีนั้น ไม่สูญสิ้น
เดินบนดินหรือโบยบิน
ยามสิ้นลม ก็ล่วงพรู
สู่พื้น เดียวกัน...