ลาก่อน

มาช่า วัฒนพานิช

สิ่งที่ยาวนาน
ยิ่งกว่าสิ่งไหน
นั่นก็คือใจ ที่ฉันให้เธอ
แต่สิ่งที่ยืนยง มั่นคงเสมอ
ก็คือเธอ กับความเฉยชา
อ่อนใจ กับความเลื่อนลอย
กับการรอคอย จนเหนื่อยจนล้า
บัดนี้ มันเกินเวลา
จบแล้ว รักนี้ที่ทนมา
เหนื่อยล้า เพราะรักที่ยาวไกล
หนึ่งคำ ที่อยากจะพูดไป
อยากจะย้ำ ชัดชัดครั้งสุดท้าย
รักเธอ
 
 อยากจะใจเย็น
มากกว่าวันนี้
อยากเป็นคนดี ทนได้นานนาน
แต่จะรอเธอ เพื่อเจอวันนั้น
จะต้องรอ อีกนานเท่าไร
เมื่อเธอ ไม่เคยเข้าใจ
ว่าการรอคอย มันเหนื่อยเพียงไหน
อย่างนี้ คงรอเรื่อยไป
จบแล้ว รักนี้ที่ทนมา
เหนื่อยล้า เพราะรักที่ยาวไกล
จากกัน ฉันอาจต้องเสียใจ
แต่วันนี้ ฉันขอยอมตัดใจ จากเธอ
หากว่าความจริง เธอไม่มีใจ
ก็ไม่น่าคิดนาน ขนาดนั้น
เจ็บที่จริงใจ ให้อยู่นาน
แต่เหมือน ไม่มีความหมาย
 
 จบแล้ว รักนี้ที่ทนมา
เหนื่อยล้า เพราะรักที่ยาวไกล
หนึ่งคำ ที่อาจจะฝืนใจ
แต่วันนี้ ต้องพูดมันออกไป
จบแล้ว รักนี้ที่ทนมา
หนึ่งคำ ที่อาจจะฝืนใจ
แต่วันนี้ ต้องพูดมันออกไป
ลาก่อน ลาก่อน...