ร้องไห้ครั้งเดียว

พรพิมล ธรรมสาร

ดั่งแก้วร้าวมีรอย
ยากจะประสานอยู่ไป
คล้ายคอยวันยุบแตกสลาย
ดั่งเชือกกร่อน
คลายเกลียวไม่เหนียวดังใจ
คอยวันสุดท้ายจะมาเยือนยน
เจอะหน้าฉันทีไร
เหมือนโกรธใครมาบึ้งตึง
และเย็นชาเหลือจะทานทน
ดังไม่มีชีวิตจิตใจคล้ายไกกล
ทุกข์ใจจำทนหม่นหมองอุรา
จะแกล้งกันอยู่ใย
ไม่พอใจบอกมา
พร้อมรับบัญชาถ้าเธอต้องการ
ฉันหรือกล้าขัดขืนฝ่าฝืนดึงดัน
แม้จะประหารก็พร้อมยอมให้
ดั่งแก้วร้าวมีรอย
ยากจะประสานอยู่ไป
คล้ายคอยวันยุบแตกสลาย
ใครเขาดีกว่าฉันก็เชิญหันหน้าไป
ช้ำใจร้องไห้ก็เพียงครั้งเดียว

จะแกล้งกันอยู่ใย
ไม่พอใจบอกมา
พร้อมรับบัญชาถ้าเธอต้องการ
ฉันหรือกล้าขัดขืนฝ่าฝืนดึงดัน
แม้จะประหารก็พร้อมยอมให้
ดั่งแก้วร้าวมีรอย
ยากจะประสานอยู่ไป
คล้ายคอยวันยุบแตกสลาย
ใครเขาดีกว่าฉันก็เชิญหันหน้าไป
ช้ำใจร้องไห้ก็เพียงครั้งเดียว...