ลำตะคอง

พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ

รวงข้าวรอเคียว
เก็บเกี่ยวกลางนา
เหลืองงามทาบทา
ทุ่งกว้างแห่งลำตะคอง
เดือนอ้าย ฟ้าใสเมฆสูงลอยล่อง
แดดทอแสงเรืองรอง
อาบทุ่งทองทิวไม้ปลายนา
พริ้วลมโลมลูบจูบผิวแผ่วเนื้อ
ล่องลอยลำเรือ
ย่ำค่ำเสียงแคนบอกลา
แสงไต้ ริบพริบๆพรายมา
คืนสู่เรือนเคหา
ถิ่นท้องนาอาบฟ้าห่มดาว
เคียว คันเก่ากร่อนแล้วแก้วตา
โอ้นานหนักหนา
น้องนางทิ้งนาหนีไกล
ลืมรวงข้าว
ลำคลองเคยอาบน้ำใส
กลับขุ่นข้นเหมือนน้ำใจ
เจ้าหนีไกลลืมลำตะคอง
 
เคียว คันเก่า
กร่อนแล้วแก้วตา
โอ้นานหนักหนา
น้องนางทิ้งนาหนีไกล
ลืมรวงข้าว
ลำคลองเคยอาบน้ำใส
กลับขุ่นข้นเหมือนน้ำใจ
เจ้าหนีไกลลืมลำตะคอง
รวงข้าวรอเคียว
เก็บเกี่ยวกลางนา
รอน้องแก้วตา
เกี่ยวก้อยร้อยเคียวเกี่ยวรวง
เดือนยี่ ตัวพี่นี่แสนเป็นห่วง
เหมือนเม็ดข้าวทิ้งรวง
เจ้าลับล่วงลืมลำตะคอง
เหมือนเม็ดข้าวทิ้งรวง
เจ้าลับล่วงลืมลำตะคอง...