บ้านนาป่าร้าง

นิค นิรนาม

แสงจันทร์
 อันกระจ่าง
 เคยได้แนบ แอบนาง
 พลาง ผิวขลุ่ยเป็นเพลง
 เสียงสะอื้น
 ฟังระรื่น วังเวง
 น้องไม่ร้อง บรรเลง
 ให้ข้า สุขใจ
 แต่มา บัดนี้ แสนเศร้า
 เหลือเพียงผ้า กับเงา
 เมื่อ จันทร์ฉาย
 บ้านนา เหมือนเป็น ป่าร้าง
 เห็นแต่ กองฟางขาวโพลน
 เรียงราย
 น้องนาง
 เจ้าลืม กลิ่นโคลนสาปควาย
 ลืมไอ้หนุ่ม บ้านหนองสาหร่าย
 เสียแล้วหนา
 ลืม แม้กระทั่งไอ้ทุย
 เจ้าลืม เสียงขลุ่ย
 แห่งบ้านนา
 ลืม ที่จันทร์แจ่มฟ้า
 เจ้ามา โถข้า ริมกองฟาง
  
ข่าวคราว ตัวเจ้าหรือนั่น
 เห็นเขาลือ เล่ากัน
 ตำ ถากถาง
 ภาพลอย หัวใจชอกช้ำ
 เพราะถ้อย ปรักปรำ
 เขาลือทั้งบาง
 เขาลือ เองชั่ว
 ปล่อยตัวตามทาง
 มีผัวใหม่ เปลี่ยนไปมิสร่าง
 เสื่อมราศรี
 เอ็ง ช้ำเพราะชายบางกอก
 ถูกคน หลอนหลอก จนสิ้นดี
 คน ที่เอ็งเกลียดนี้
 ยังมี หัวใจคอยเอ็งมา
  
ข่าวคราว ตัวเจ้าหรือนั่น
 เห็นเขาลือ เล่ากัน
 ตำ ถากถาง
 ภาพลอย หัวใจชอกช้ำ
 เพราะถ้อย ปรักปรำ
 เขาลือทั้งบาง
 เขาลือ เองชั่ว
 ปล่อยตัวตามทาง
 มีผัวใหม่ เปลี่ยนไปมิสร่าง
 เสื่อมราศรี
 เอ็ง ช้ำเพราะชายบางกอก
 ถูกคน หลอนหลอก จนสิ้นดี
 คน ที่เอ็งเกลียดนี้
 ยังมี หัวใจคอยเอ็งมา...