คนกินแดด

นิค นิรนาม

ถิ่นกันดาร บ่มีบ้านหลายสี
บ่มีสมบัติผู้ดี บ่มีการศึกษา
เหมือนวัวเหมือนควาย
ที่เอาไปไถนา บ่มีปัญญา
หาโรงหมอ โรงเรียน
มีแต่ควาย เทียมเกวียน
เอาไว้ขนข้าวในนา

อยู่บ้านนอก ข้อยตอกแต่น้ำเมา
บ่มีสุราม้าขาว บ่มีโรงน้ำชา
บ่มีนีออน บ่มีน้ำประปา
มีแต่โรงนา หลังคาเพเพ
เสามันโยกโยเย บังฝนบังแดด
ที่แผดเผา ทุกข์ใจมันโลมเล้า
เราต้องทน ก็เรามันคนกินแดด

เหนื่อยหน่ายการงาน
บ่มีสถานผ่อนคลาย
มีแต่รถยาปวดหาย ไปฉายหนังให้ดู
นานนานมาที ก็ยังดีที่ได้ดู
มันน่าอดสู คนดงคนดอย
กินแต่เผือกกมันกรอย
ปูนาปลาซิวอ้าว

แปลกใจจริง บ่มีสิ่งเจริญ
หรือเรานี้เป็นส่วนเกิน
ที่บังเอิญเกิดมา
ทั้งทนทั้งทำ จะเก็บกำเงินตรา
ทำจนแก่ชรา ยังไม่เคยสบาย
ยังต้องใช้แรงกาย ไถนาดำทำแต่งาน
จะทำไงได้ จึงจะเป็นจะตาย
จะทำไงได้ จึงจะเป็นจะตาย
ช่างหัวมัน
ถึงเวลาเลือกผู้แทน สส
จะมีแต่คนป้อยอ น้ำคำปลอบใจ
ถิ่นกันดาร ถึงจะอยู่แดนไกล
เอาข้าวของไปให้ เห็นใจให้ฟรี
นี่แหละหนา เขาว่าใจคน
คิดเอาแต่ผลประโยชน์เป็นดี
เห็นคุณค่า คนแค่ผงธุลี
หน้าคนใจผี
มีแต่เชือดเฉือน คงจะดี
ถ้าหนึ่งปีเลือกผู้แทนทุกเดือน
คงจะดี
ถ้าหนึ่งปีเลือกผู้แทนทุกเดือน
สุขใดจะเหมือน ดังคน คนกินแดด
คนกินแดด...