นับหนึ่งถึงสิบ

นครินทร์ กิ่งศักดิ์

วันเวลา ที่เรา ยังมีกัน
อยากให้เธอ มีฉัน
อยากให้มัน คงไว้
กว่าจะตก กว่าจะลง
กว่าจะปลง หัวใจ
มันไม่ใช่ เรื่องง่าย
เรื่องใหญ่ พอตัว
วันเวลา พอมันชักจะเนิ่นนาน
ความจริง ที่ผ่าน
มันก็ชัก จะน่ากลัว
ความขัดแย้ง
ที่มันเข้ามาพัวพัน
ฉันกลัว เราจะเปลี่ยนไป
รักเขา แล้ว
 ก็ต้องทำ ใจ
 จะเป็น ยัง ไง
 หนักแค่ไหน จะยอม ทน
 รักครั้ง นี้
 จะไม่ยอม ให้ปี้ ป่น
 ธรรมดา คน
 มันก็ต้อง มีแตก ต่าง
 ฉันยัง ทนได้
 แค่นับ ในใจ
หนึ่ง สอง สามสี่ห้า
 หก เจ็ด แปด เก้า สิบ

นับหนึ่ง ถึงสิบ
ทุกนาทีที่ร้อนรน
โชคดี ที่เรายังอดทน จนได้
พอใจ เย็นลง
เราก็คง จะไม่ตาย
ก็ผ่านพ้น ไปได้
ด้วยดี เสมอมา
แต่ความ เป็นจริง
ที่มีเธอ กับฉัน
ถ้าทุกวี่ ทุกวัน
ก็ขัดใจ กันทุกทุกครา
ความเก็บกด ที่มันเพิ่มขึ้นมา
กลัวว่า มันจะมากเกิน
ทุกทุก ครั้ง
 ที่สอง เราได้เข้า ใจ
 ทน ทน ไป
 มันคงคล้าย ที่เป็น มา
 แม้ครั้ง นี้ เหมือน
 มันรุนแรง กว่า
 จะรอ เว ลา
 ให้มันหาย มันเย็น ลง
 ฉันคง ทนได้
 แค่นับ ในใจ
หนึ่ง สอง สามสี่ห้า
 หก เจ็ด แปด เก้า โก

 สิ้น สุดลง แล้ว
 ไม่ทน ต่อ
 เห็น ทีต้อง ขอ ให้ไป เหอะ
 ยิ่ง ทนยิ่ง ช้ำ
 ยิ่งบาน ปลาย
 หัว ใจยับ เยิน
 ทรมาน จาก การรัก กัน
 ยังยืน ยัน ขาด กันเสีย ที
 จากนี้ไป

 สิ้น สุดลง แล้ว
 ไม่ทน ต่อ
 เห็น ทีต้อง ขอ ให้ไป เหอะ
 ยิ่ง ทนยิ่ง ช้ำ
 ยิ่งบาน ปลาย
 หัว ใจยับ เยิน
 ทรมาน จาก การรัก กัน
 ยังยืน ยัน ขาด กันเสีย ที
 จากนี้ไป...