พ่อแก่แม่เฒ่า

ทอม ดันดี

พี่ มองนา
น้อง จ๋า น้ำตา พี่ไหล
ก่อน พี่เคย เห็นน้อง
เนื้อทอง เจ้าเคย หว่านไถ
พี่ มอง ดู
โฉมตรู เจ้าโปรย ยิ้มให้
โอ้ ขวัญใจ อยู่ไหน เล่าหนา
พี่ มองนา ไม่เจอ แม่-นาง
 
 ข่าวว่า น้องมา บางกอก
น้องบอก พี่ที่ กองฟาง
ว่า จะไม่ลืม ท้องนา
โอ้ น้องจ๋า เห็นใจ พี่บ้าง
ก่อน พี่เคย ไถถาก
น้องรัก เจ้าช่วย ถากถาง
เดี๋ยวนี้ หญ้าปล้อง เต็มนา
โอ้ น้องจ๋า ช่างไม่เหลียวแลบ้าง
ทิ้งให้ ท้องนา ตกเป็น ป่าร้าง
โอ้ น้องนาง ใคร จะถาง ทำนา
 
 ลูก ชาวนา
น้องจํา มิควร เปลี่ยนผัน
ก่อน นี้เคย เงียบ เหงา
สองเรา เลี้ยงควาย ร่วมกัน
ไม่ มี แรง
ไถนา สองแปลง สั้นสั้น
เพราะ เดี๋ยวนี้ ไม่มี แจ่มจันทร์
มาสร้าง สวรรค์ วิมาน ปลาย-นา
 
 ส่วนพ่อ น้องหรือ ก็แก่
แม่ น้อง ก็ เดินช้า
ตื่นเช้า พ่อเจ้า ก็ยุ่ง
แก ก็มุ่ง จูงควาย สู่-นา
แม่น้อง ยังมา ส่งข้าว
ทุกเช้า แสนเหนื่อย เมื่อยล้า
พี่เห็น แล้วให้ สงสาร
แก เคยวาน ให้ พี่ไล่ ควาย-มา
ใยน้อง เชือนแช
พ่อ ก็แก่ แม่ก็ ชรา
โอ้ กานดา กลับมา เถิดหนา
นวล-จันทร์...