นกเจ้าโผบิน

จำรัส เศวตาภรณ์

พ้นขอบฟ้าแสนไกลชายฝั่ง
นกน้อยยังโผบิน
ท้องฟ้าแสนไกลเจ้าบินไปไกลถิ่น
โผบินสู่อ้อมอกใคร
ใจเธอคิด
จะบินไปให้แสนไกลห่าง
สุดฝั่งขอบฟ้า
สุดฝั่งขอบฟ้าห่างไกล
เจ้าโบยบินมาจากถิ่นใด
คงเหนื่อยแรงเพราะว่า
เธอบากบั่น
ความฝันอันกว้างไกล
ท้องฟ้าแสนไกลเจ้าทอดถอนฤทัย
เกินเธอจะไปได้จริง
เธอไม่รู้
เธอคงไม่รู้ว่ามีใครคอยห่วง
กลับสู่รังน้อย
กลับสู่รังน้อยเจ้าสักที
เธอคงยังไม่สิ้นความหวัง
 
พ้นขอบฟ้าแสนไกลชายฝั่ง
คิดถึง รังเคยนอน
ท้องฟ้าแสนไกล
จากอกเคยใช้ฝากหมอน
เกินอาวรณ์ไขว่คว้า
โธ่ อกเอ๋ย
เธอบินเลยข้ามไปไกลสุดกู่
สุดจะกลับรัง
สุดจะกลับรังได้เอง
เธอโบยบินมาจากถิ่นใด...