ยามเย็น

คีรีบูน

แดด รอน ๆ
เมื่อทินกรจะลับเหลี่ยมเม-ฆา
ทอแสงเรืองอร่าม ช่าง งาม ตา
ในนภาสลับ จับ อัม พร
แดด รอน ๆ
เมื่อทินกรจะลาโลกไป ไกล
ยามนี้จำต้องพราก จาก ดวง ใจ
ไกลแสนไกลสุดห่วง ยอด ดวง ตา
แต่ก่อนเคยคลอเคลียกัน
ทุกวันคืนรี่นอุรา
ต้องอยู่เดียวเปลี่ยววิญญา
เหมือนดัง นภา ไร้ ทินกร
แดด รอน ๆ
หากทินกรจะลาโลกไป ไกล
ความรักเราคง อยู่ คู่ กัน ไป
ในหัวใจคงอยู่ คู่ เชย ชม
แดด รอน ๆ
หมู่มวลภมรบินลอยล่องตาม ลม
คลอเคล้าพฤกษาชาติ ชื่น เชย ชม
ชมสมตามอารมณ์ ล่อง ลอย ไป
ลิ่ว ลม โชย
กลิ่นพันธุ์ไม้โปรยโรยร่วงห่วงอา ลัย
ยามสายัณห์พลันพราก จาก ดวง ใจ
คอยแสงทองวันใหม่ กลับ คืน มา
แต่ก่อนเคยคลอเคลียกัน
ทุกวันคืนชื่นอุรา
ต้องอยู่เดียวเปลี่ยววิญญา
เหมือนดังนภาไร้ทินกร
โอ้ ยาม เย็น
จวบยามนี้เป็นเวลา สุด อา วรณ์
ยามไร้ความสว่างห่างทินกร
ยามรักจำจะ จร จาก กัน ไป...