บุหงาอันดามัน

กระท้อน

อัน ดา อันดา มัน
อัน ดา อันดา มัน
อัน ดา อันดา มัน
อัน ดา อันดา มัน
โอ้เจ้าทิว สน
งามโอนอ่อนผ่อนตาม ลู่ลม
แห่คลื่นดัง ระงม
ฝ่าสมเพลง ขับขาน
สาบกลิ่นไอ พัดพลิ้ว
ปลิวโต้ลม พัดผ่าน
บุหงาอัน ดามัน
ดอกพริ้งนั้น แรกบาน
หากเป็นใคร ซักคน
ลำบากลำบน เช่นเรา
จะมีใจให้เขา เขามีใจตอบมา
ฝากเป็นรอย ยิ้มๆ
จากดวงใจ ของข้า
ผ่านไปทาง สายตา
จากตัวข้า คนเล
เจอคนงามที่ใจ
เกินกว่าใครๆสุดจะคะเน
เรา มันลูกชาวเล
ด้วยกัน หยั่ง ถึง
คนตังเกหาปลา
ให้สุขอุราพาใจคะนึง
มันยังติดยังตรึงซึ้ง ใจ
 
อัน ดา อันดา มัน
อัน ดา อันดา มัน
อัน ดา อันดา มัน
อัน ดา อันดา มัน
เมื่อออกเลลากอวน
ดังหมู่นางนวล หากิน
อาบเหงื่อกาย ไหลริน
ไม่สิ้นแรง พลัง
หากจะมี เคราะห์ร้าย
ขอปลอดภัย ถึงฝั่ง
คลื่นและลม บางๆ
ช่วยนำทาง ให้ที
จากกันไป ชั่วคืน
ดังหมื่นคืนวัน ชั่วปี
ไม่ลืมเลือน ซักที ถ้ามีใจ ให้กัน
กลางทะเล เวิ้งว้าง
ยังไม่เกรง ไหวหวั่น
บุหงาอัน ดามัน
โลกสร้างสรรค์คือคน เล
เจอคนงามที่ใจ
เกินกว่าใครๆสุดจะคะเน
เรา มันลูกชาวเล
ด้วยกัน หยั่ง ถึง
คนตังเกหาปลา
ให้สุขอุราพาใจคะนึง
มันยังติดยังตรึงซึ้ง ใจ
อัน ดา อันดา มัน
อัน ดา อันดา มัน
อัน ดา อันดา มัน
อัน ดา อันดา มัน...