ปิดประตู

กรพินธุ์

เธอ อย่าอ้อนวอน ฉันเลย
 วันนี้ฉัน
 ไม่เป็น อย่างเธอ เข้าใจ
 จากที่เคย
 อ่อนไหว รักเธอมาก มาย
 มันหาย ไป
 ไม่แพ้ ใจเธอ เหมือนเคย
 ทิ้งฉันไว้ ให้เจ็บ และเหงา
 เสียจน หัวใจ มันแกร่ง
 ไม่ต้องการ อีกแล้ว
 กับความ จริงใจ ของเธอ
 เปิดประตู แล้วเดิน กลับไป
 ได้ไหม
 เพราะทุก ทุกอย่าง
 นั้นสาย เกินไป
 ไม่ มีทาง ไขว่คว้า
 ปิด ประตู แล้วเธอ อย่ามอง
 หันมา
 ฉันคง ต้องบอก ว่าเสีย เวลา
 หาก ว่าเธอ ไม่ลืม
 กัน แหละกัน
เธอ เป็นคนสอน ฉันเอง
 ให้ฉันลืม
 เรื่องเธอ อย่าจำฝัง ใจ
 แต่ ทำไม
 วันนี้ เธอยัง เสียดาย
 ลืม หรือไร
 ที่เธอ ได้เคยพูด ไป
 ทิ้งฉันไว้ ให้เจ็บ และเหงา
 เสียจน หัวใจ มันแกร่ง
 ไม่ต้องการ อีกแล้ว
 กับความ จริงใจ ของเธอ
 เปิดประตู แล้วเดิน กลับไป
 ได้ไหม
 เพราะทุก ทุกอย่าง
 นั้นสาย เกินไป
 ไม่ มีทาง ไขว่คว้า
 ปิด ประตู แล้วเธอ อย่ามอง
 หันมา
 ฉันคง ต้องบอก ว่าเสีย เวลา
 หาก ว่าเธอ ไม่ลืม
 กัน แหละกัน

เปิดประตู
 แล้วเดิน กลับไป ได้ไหม
 เพราะทุก ทุกอย่าง
 นั้นสาย เกินไป
 ไม่ มีทาง ไขว่คว้า
 ปิด ประตู แล้วเธอ อย่ามอง
 หันมา
 ฉันคง ต้องบอก ว่าเสีย เวลา
 หาก ว่าเธอ ไม่ลืม
 กัน แหละกัน...