หยาดฝนบนเปลวไฟ

นันทิดา แก้วบัวสาย

ปิด ประตู ดับไฟ
ข่มตา ข่มใจ ให้เข้านอน
แต่ ในค่ำ คืนนี้
มีเสียง สะท้อน ของหัว-ใจ
ที่สร้าง ให้นึก ให้คิด
ถึงภาพ บางคน
ที่ใจ คิดถึง เขามาก-มาย
ไม่ต่าง กับไฟ เผา
รุมเร้า จนใจ ละลาย
นอน จะนอน หลับตา อย่างไร
ก็ไม่ยอม หลับ
ก็มันร้อน หัวใจ
แค่เพียง จะนอน จะนอน หลับตา
อย่างไร ใจก็ ยัง ตื่น
เพื่อรอเวลา พ้นคืน ที่เดียวดาย
อยากให้เขา คนนั้น
มาหา ตรงนี้ และเฝ้า ดู
ได้ มารับ มารู้
ในความ อ้างว้าง ของหัว-ใจ
ก็มี แต่เขา เท่านั้น
ที่ ให้ ความเย็น
และเป็น หยาด-ฝน บนเปลว ไฟ
มาดับ แหละคลาย ร้อน
ให้ฉัน ได้นอน สบาย
นอน จะนอน หลับตา อย่างไร
ก็ไม่ยอม หลับ
ก็มันร้อน หัวใจ
แค่เพียง จะนอน จะนอน หลับตา
อย่างไร ใจก็ ยัง ตื่น
เพื่อรอเวลา พ้นคืน ที่เดียวดาย
พึ่งรู้ ว่าความ คิดถึง
ช่างมี พลัง มาก มาย
มันจึงเหมือน เปลวไฟ
ที่ทำ ให้ใจ รุ่ม-ร้อน
 
 ก็มี แต่เขา เท่านั้น
ที่ ให้ ความเย็น
และเป็น หยาด-ฝน บนเปลว ไฟ
มาดับ แหละคลาย ร้อน
ให้ฉัน ได้นอน สบาย
นอน จะนอน หลับตา อย่างไร
ก็ไม่ยอม หลับ
ก็มันร้อน หัวใจ
แค่เพียง จะนอน จะนอน หลับตา
อย่างไร ใจก็ ยัง ตื่น
เพื่อรอเวลา พ้นคืน ที่เดียวดาย
นอน จะนอน หลับตา อย่างไร
ก็ไม่ยอม หลับ
ก็มันร้อน หัวใจ
แค่เพียง จะนอน จะนอน หลับตา
อย่างไร ใจก็ ยัง ตื่น
เพื่อรอเวลา พ้นคืน ที่เดียวดาย
นอน จะนอน หลับตา อย่างไร
ก็ไม่ยอม หลับ
ก็มันร้อน หัวใจ
แค่เพียง จะนอน จะนอน หลับตา
อย่างไร ใจก็ ยัง ตื่น
เพื่อรอเวลา พ้นคืน ที่เดียวดาย...