ฝนซาฟ้าใส

ตู่ มัณฑนา

มองกระจกเงา
เห็นใบหน้าเรา ใจสะอื้น
คิดยิ่งขมขื่น
กล้ำกลืนแต่น้ำตา
ขี้ริ้วขี้เหร่
ไม่เรี่ยมเร้โสภา
อยากมีผิวขาวเหมือนงา
ไฉนเกิดมาเป็นคนผิวดำ
มองดอกลั่นทม
หัวใจยิ่งตรม มิวายเว้นว่าง
หันมองหน้าต่าง
มืดมนเพราะฝนพรำ
ฟ้ายังร้องไห้
คร่ำครวญคล้ายระกำ
โอ้ใครหนอช่างทำ
ให้ฟ้าระกำช้ำจนร้องไห้
ฝนตกลงมาน้ำบ่าทั่วไป
ไหลเจิ่งบึงหนอง
กบเขียดก็ร้องดังระงมไพร
ฝนซาฟ้าสร่าง กระจ่างสดใส
ฉันคงจะได้ชื่นใจเหมือนกัน
มองลอดชายคา
น้ำฝนหยดมา แสนเศร้ากำโศก
เหมือนน้ำตาหยด
ราดรดอยู่ทุกวัน
น้อยใจคนที่บ่ายเบนหนีสำคัญ
ก่อนเคยสัญญารักกัน
เดี๋ยวนี้สัมพันธ์ นั้นไกลลิบลิ่ว

มองลอดชายคา
น้ำฝนหยดมา แสนเศร้ากำโศก
เหมือนน้ำตาหยด
ราดรดอยู่ทุกวัน
น้อยใจคนที่บ่ายเบนหนีสำคัญ
ก่อนเคยสัญญารักกัน
เดี๋ยวนี้สัมพันธ์ นั้นไกลลิบลิ่ว...