เก็บแผลใจมาบ้านนา

เอกพจน์ วงศ์นาค

อยู่บ้านนาดีๆ ไม่มีสีลวงตา
อยู่กับคนชาวนาไม่ต้องมาช้ำใจ
ใครจะเตือน
เหมือนคำไล่ส่ง
นวลอนงค์ ไม่เคยจะสนใจ
เหมือนใครเขาสาป
บาปกรรมทำไว้
เสียตัวจนได้
จึงช้ำใจสุดจะทน
อยู่กับคนจนๆ เจ้าไม่สนกลับหาว่าเชย
ไม่ทำเป็นล่วงเลย
ใครเล่าเอยต้องเสียคน
คนเมืองกรุงเขาแกล้งคนเก่ง
ดั่งเพลงร้องมาเถิดหน้ามล
ย้อนคืนบ้านนา อย่ามัวไปสน
ทิ้งคนกรุงเทพฯ
เก็บแผลใจมาบ้านา

อยู่กับคนจนๆ เจ้าไม่สนกลับหาว่าเชย
ไม่ทำเป็นล่วงเลย
ใครเล่าเอยต้องเสียคน
คนเมืองกรุงเขาแกล้งคนเก่ง
ดั่งเพลงร้องมาเถิดหน้ามล
ย้อนคืนบ้านนา อย่ามัวไปสน
ทิ้งคนกรุงเทพฯ
เก็บแผลใจมาบ้านา