เสี่ยวพเนจร

หนู มิเตอร์

ฉันเดินคนเดียว ดุ่มดุ่ม
ฉันเดินดุ่มดุ่ม คนเดียว
บนหนทางคดเคี้ยว
เขาเรียกบักเสี่ยว พเนจร
เขาเรียกบักเสี่ยว พเนจร
เขาเรียกบักเสี่ยว พเนจร
 
 ฉันเดินคนเดียว ดุ่มดุ่ม
จากสุมทุมบ้านนา
ฉันเดินทางมาศึกษา
ปริญญาแบ็งคอก แบ็งคอกแบ็งคอก
ฉันเป็นเด็กบ้านนา
ฉันมาจากบ้านนอก
แต่งตัวก็เชยเชยดอก
เพิ่งออกจากคอกควายมา
เพิ่งออกจากคอกควายมา
เพิ่งออกจากคอกควายมา
 
 พบคนหล่อหล่อ รวยรวย
พบสาวสวยสวย มากหน้า
แต่ไม่มีคุณค่า ราคาของน้ำใจ
โดนเหยียดและโดนหยาม
โดนประณามด้วยวาจา
โดนคำพิพากษา
ด้วยสายตาอันเลวร้าย
 
 ค่า คุณคนวัดรวยจน
ด้วยเงินตรา
ด้วยวัตถุราคา ความหรูหรา
วัตถุราคา ประดับไว้
ค่าของคน อยู่ที่จิตใจ
หรือค่าของใคร นั้นอยู่ที่เงิน
ถ้าค่าของคน นั้นถูกประเมิน
สังคมจะเดิน ไปกันอย่างไร
สังคมจะเดิน ไปกันอย่างไร
สังคมจะเดิน ไปกันอย่างไร
 
 ยังมีสองแขนและสองขา
ยังมีปัญญาอีกหนึ่ง
ฉันไม่ใช่ตัวอึ่ง ซึ่งลำพองตัวเอง
ตั้งปณิธาน อุดมการณ์แน่วแน่
ฉันจะไม่ยอมแพ้
จะตีแผ่เป็นบทเพลง
 
 ชอบเห็นความดี
เป็นความชั่ว
ชอบเห็นดอกบัว เป็นกงจักร
ไม่แบ่งความรัก ซึ่งกันและกัน
สังคมวันนี้ ช่างแก่งแย่งแข่งขัน
สังคมวันนี้ มันแย่ลงทุกวัน
จึงออกมาสื่อสาร
สร้างสรรค์ขับขาน เป็นบทเพลง
 
 ขอแบ่งน้ำใจ
ให้ผู้ด้อยโอกาส
ขอความคิดอันฉลาด
มาช่วยกวาดชั่ว บนแผ่นดิน
และอยากจะขอ ขอ ขอ ขอ น้ำใจ...