เดือนหงายที่เมืองหลวง

สายัณห์ นิรันดร

มอง ผ่านเลยยอดตึก
ในยามดึก ลมพัดเย็นๆ
ดวงจันทร์เพ็ญ
ล่องลอยเด่น
ล่ะให้เห็นเต็มตา
นาน หลายปีแล้วหนอ
อยู่กทมบ่เคยเห็นเบิ่งฟ้า
วันๆอยู่กับเสียงรถรา
เห็นแต่ไฟฟ้า
บ่เคยเห็นดวงจันทร์
จันทร์ ส่องใส
เหมือนคนสุขใจยิ้มให้เต็มหน้า
ส่องแสงแข่งกับไฟฟ้า
คล้ายจะมา ฝากคำรำพัน
ต่อว่า คนหลงนีออน
บ่สะออน 
ล้อนวลแสงจันทร์
จันทร์มา เหมือนมีข่าวสาร
ให้คนไกลบ้าน
ล่ะกลับคืนท้องนา
จันทร์มา เหมือนมีข่าวสาร
ให้คนไกลบ้าน
ล่ะกลับคืนท้องนา
มอง ผ่านเลยยอดตึก
ในยามดึกลมพัดเย็นๆ
เมื่อ ได้มองจันทร์เพ็ญ
เหมือนอ๊อกซิเจน เติมต่อชีวา
ใจ ที่คอยดิ้นรน
เดินย่ำถนน
เมืองหลวงนานมา
สะกิดใจ ให้อยากคืนบ้านป่า
ไปนอนเถียงนา
แล้วเบิ่งฟ้าราตรี
วอน จากใจ
ส่งข่าวไปผ่านแสงจันทรา
บอกลุงป้าน้าอา
ว่าลูกจะมาเมื่อเวลามี
จะกลับมาอุ่นไอดิน
จะกลับมากินแมงอีนูนกุ้ดจี่
บอกจันทร์ล่ะผ่านฟ้าราตรี
ลูกอยู่ทางนี้
บ่เคยลืมบ้านนา
บอกจันทร์ล่ะผ่านฟ้าราตรี
ลูกอยู่ทางนี้
บ่เคยลืมบ้านนา

มอง ผ่านเลยยอดตึก
ในยามดึกลมพัดเย็นๆ
เมื่อ ได้มองจันทร์เพ็ญ
เหมือนอ๊อกซิเจน เติมต่อชีวา
ใจ ที่คอยดิ้นรน
เดินย่ำถนน
เมืองหลวงนานมา
สะกิดใจ ให้อยากคืนบ้านป่า
ไปนอนเถียงนา
แล้วเบิ่งฟ้าราตรี
วอน จากใจ
ส่งข่าวไปผ่านแสงจันทรา
บอกลุงป้าน้าอา
ว่าลูกจะมาเมื่อเวลามี
จะกลับมาอุ่นไอดิน
จะกลับมากินแมงอีนูนกุ้ดจี่
บอกจันทร์ล่ะผ่านฟ้าราตรี
ลูกอยู่ทางนี้
บ่เคยลืมบ้านนา
บอกจันทร์ล่ะผ่านฟ้าราตรี
ลูกอยู่ทางนี้
บ่เคยลืมบ้านนา...