วานเพื่อนเขียนจดหมาย

จินตหรา พูนลาภ

นอนคิดถึงเขา แต่เราไม่มีโอกาส
จึงหยิบกระดาษ มาเขียนจดหมายสักใบ
ก็เขียนไม่เป็น แล้วเราจะทำเช่นไร
วานพวกเขียนให้ ก็อายแสนอาย เพื่อนตน
หนังสือหนังหา เกิดมาไม่เคยได้อ่าน
ชีวิตซมซาน ต่างบ้านต่างเมืองเหลือทน
พ่อแม่ อาภัพ ขาดทรัพย์ ขาดสินดิ้นรน
เป็นเพราะความจน จึงไม่ได้เข้าโรงเรียน
มีชาย บ้านไกล มาหมายจับจอง
ตั้งแต่ฉลอง ตัวศาลาการเปรียญ
เมื่อปีที่แล้ว เขาส่งจดหมายแวะเวียน
เราอยากจะเขียน ก็เขียนจดหมายไม่เป็น
นอนคิดถึงเขา เลยวานเพื่อนเราเขียนให้
ต้องมาหมองไหม้ เพราะเขาแย่งไปให้เห็น
ไม่ใช่อื่นไกล ก็คนที่เราพึ่งลายเซ็นต์
แสนช้ำลำเค็ญ เกิดเป็นคนโง่อย่างเรา

นอนคิดถึงเขา เลยวานเพื่อนเราเขียนให้
ต้องมาหมองไหม้ เพราะเขาแย่งไปให้เห็น
ไม่ใช่อื่นไกล ก็คนที่เราพึ่งลายเซ็นต์
แสนช้ำลำเค็ญ เกิดเป็นคนโง่อย่างเรา...