10 ธันวาคม 2549 17:13 น.
เพลงรัตติกาล
คืนนั้น......
ท้องฟ้าเบื้องล่างมืดมิด..เหมือนหัวใจที่มืดบอด
มีเพียงแสงดาริกาที่พร่างพรายระยิบระยับฟ้า
ร่างกายเหน็บหนาว...ไม่หนาวเท่าหัวใจ..
หัวใจที่พร่ำเพ้อร้องร่ำไห้..ถึงผู้ชายคนหนึ่ง
น้ำตาที่รินไหล...ไม่ได้ช่วยชะล้างหัวใจ
แต่กลับทบท่วมท้น...ให้ยิ่งเจ็บ..เท่าทวีคูณ
เออหนอหัวใจ....
ไยจึงเจ็บปวดได้มากมายขนาดนี้
กับแค่เขาทิ้งไป
อือ...ไม่โดนกับตัวก็ไม่เข้าใจ
8 ธันวาคม 2549 11:47 น.
เพลงรัตติกาล
แค่ขอโทษแล้วเดินจากไป
กับหยดน้ำตาที่รินไหล มันไม่ง่ายนักหรือ
แค่ถามเธอกลับไป เคยรักฉันบ้างไหม
ตอบเสียจนสะใจ เป็นได้แค่พี่ชาย
หรือเพราะฉันใจง่าย ทำดีกับฉันทำไม
ปล่อยให้ฉันหลงใหล แล้วทิ้งฉันไว้ คนใจร้าย
ปาดน้ำตาทิ้งไป วิ่งซบหลังพี่ชาย
พี่จ๋าอย่าจากไป เป็นพี่ชายก็ได้ รักจัง ฮี่ฮี่
7 ธันวาคม 2549 22:48 น.
เพลงรัตติกาล
ฉันคือบทเพลงแห่งรัตติกาล
ขอร่วมขับขานโศลกแห่งฝัน
ขอเอื้อน้ำใจมิตรสหายแบ่งปัน
กรองกลั่นถ้อยคำถ้วนทั่ว...ทุกหัวใจ
แค่คนตัวจ้อย...น้อยค่า
ต้องการแค่คำ..ถามไถ่
ไปไหนมา..จึงอยู่นี่....อย่างไร
ก็ชุ่มฉ่ำใจ.....จินตกวีกานท์
คารวะ...
หน้าส่วนตัว
900
