...ยายหนู กับ ภูทราย...

เพรง.พเยีย

๏  กินข้าวก่อนค่อยเล่น..เถอะนะเจ้า          
อย่าหน้าเง้ารู้ไหมเดี๋ยวไม่สวย
สองแก้มแดง..ตากลมเกล้าผมมวย          
เมื่อเปื้อนด้วยน้ำตา...ไม่น่าดู

๏  ก็รู้ว่า..หน้าเง้าเพราะเสียดาย  
กับกองทรายกองเนินที่เพลินอยู่
สองมือน้อยบอบบางจะสร้างภู  
แล้วปักชูธงไว้หลายหลายอัน

๏  เสียงออดอ้อนมองมา..ตาละห้อย 
หากแฝงรอยว่ามีความมุ่งมั่น 
เสียงใสใสอ้อนคำช่างสำคัญ  
นัยจำนรรจ์หวังเช่นจะเห็นใจ

๏  "อีกเดี๋ยวเดียวเถิดนะ..นะยายจ๋า 
ขอเวลาอีกหน่อยจะได้ไหม
ขอหนูสร้างเสร็จก่อนแล้วค่อยไป  
หนูยังไม่หิวค่ะ..นะคุณยาย"

๏  แล้วรอยยิ้มมากวัยบนใบหน้า  
เผยเมตตามากมีในความหมาย 
เกรงความหวังเจ้าของ..หน้ากองทราย 
จะทลายก่อนสร้างเป็นร่างภู

๏  เอาเถิดหนาสักหน..เจ้าคนดี  
ให้วันนี้..วันพิเศษ..สำหรับหนู
จะคอยธงหลานรักได้ปักชู  
อวดยายดู..สมดั่งเจ้าตั้งใจ 

๏  แต่หากเจ้าปล่อยท้องจนร้องหิว 
เมื่อท้องกิ่วจะเอาแรงมาจากไหน
เอาอย่างนี้..ระหว่างเห็นเจ้าเล่นไป 
ยายจะป้อนข้าวให้..ไว้เติมแรง

๏  ข้าวไข่เจียวเหลืองฟูที่หนูโปรด  
มีประโยชน์เสริมวัยให้เข้มแข็ง
มะเขือเทศผสมตี..สีแดงแดง  
ล้วนปรุงแต่งจากชื่อ..ฝีมือยาย

๏  หิวแล้ว...สินะเจ้า   
ตั้งแต่เช้ารุ่งแสงจนแดดสาย
เจ้าเพลิดเพลินเล่นจับอยู่กับทราย  
จนเหงื่อกายผุดผิวเป็นริ้วไร

๏  กินข้าว..นะหลานรัก     
ยายจะตักคำช้อนแล้วป้อนให้
เจ้าแก้มแดงเคี้ยวตุ้ยแล้วคุยไป  
เสียงใสใส..พูดจ๋อยจ๋อย...อร่อยนัก..