..... ณ รัก .....

เพรง.พเยีย

๏  บรรจงร่างรอยรักผ่านอักษร  
จากอกอร..ไหววามด้วยความหมาย
เป็นความนัยมอบถึง..เพียงหนึ่งชาย 
ไม่คลอนคลายหักเหสักเวลา

๏  เดือนต่อเดือน..ปีต่อปี..ที่เลยเผ่าน 
กี่เนิ่นนาน..ไม่เคยสิ้นถวิลหา
ถึงวันนี้..ยังคงเช่นเคยเป็นมา
ปรารถนาเคียงอยู่เพียงผู้เดียว

๏  เฝ้าถนอมเก็บไว้ดวงใจภักดิ์
ด้วยจำหลักลงแล้วอย่างแน่นเหนียว
ทุกอณู..ร้อยผสมจนกลมเกลียว
ทุกส่วนเสี้ยว..มอบสู่ขวัญอย่างบรรจง

๏  ต่อคำหวานอื่นใดมิไหวหวั่น
จะคลอนขวัญ..ปลื้มลอยให้พลอยหลง
เพียงหนึ่งเดียว..ที่ผูกพันอย่างมั่นคง 
และซื่อตรงเช่นคำอยู่ร่ำไป

๏  น้อยลงหรือ..สักครึ่งของกึ่งก้อย
รักจะพลอยร้างรา..ก็หาไม่
สองดวงตา..มิเคยแลแก่ผู้ใด
หนึ่งดวงใจ..มีเพียงเงาพี่เท่านั้น

๏  แม้ตระหนักว่ามิใช่..ดวงใจพี่
ก็ยินดีได้เคียงแค่เพียงฝัน
คอยคะนึงแอบนำมากำนัล
อยู่ข้างขวัญเช่นเงาที่เฝ้าคอย

๏  จะเป็นมิตรเป็นน้องที่ข้องเกี่ยว
ยามพี่เปลี่ยวหม่นเศร้าและเหงาหงอย
และอาจเป็น..เพียงร่างที่ไร้รอย
ที่จะพลอย..พรายยิ้มเมื่อยินดี

๏  อาจบางครั้ง..หวั่นไหวอาลัยหา
เมื่ออัตตาเติบตนจนล้นปรี่
อาจน้อยใจอยู่บ้าง..ในบางที
ตามวิถีแห่งคนในวงเวียน

๏  หากสุดท้าย..หัวใจที่ไหวเต้น
มันชัดเจนออกเผย..ไม่เคยเปลี่ยน
คือ ณ รัก ลึกล้ำอย่างจำเนียร
ที่เฝ้าเพียรผ่านเจือ..สู่เนื้อใจ

............................................

๏  อาจเป็นครั้งสุดท้าย..จดหมายรัก 
ที่จำหลักพร้อมเพื่อ..ถูกเผาไหม้
แต่รู้เถิด..คำน้องทุกความนัย  
คงตราไว้เช่นนั้น..ตราบวันวาย..