18 มีนาคม 2550 08:26 น.

..... คืนหม่น .....


๏  เนิ่นนานปลิวปรายสายลมหนาว	
กรีดร้าวเกินกั้นความหวั่นไหว
ปลิดเถิดปลิดปล่อย..ล่องลอยไป		
โหยไห้เก็บกล้ำกับคำนึง

๏  อิงแอบหม่นว้างอยู่อย่างนั้น		
เงียบงันเหมือนสิทธิ์เพียงคิดถึง
ล่วงรอยเวลาอันตราตรึง		
ให้หนึ่งคืนหนาว..ช่างยาวนาน

๏  ซ่อนหน้าผ่านคืนอันขื่นขม		
โบยบ่มวิญญาณ์ด้วยพร่าผลาญ
เหลือเพียงเศษฝันจากวันวาร		
โลมรานคืนเหงาที่เปล่าดาย

๏  แอบหยดน้ำตาที่บ่าไหล		
อย่าให้ใครเห็นหล่นเป็นสาย
อาบรินดวงตาจนพร่าพราย		
เกินหมายคืนมา..ร่วมฟ้าเดียว..