18 ธันวาคม 2550 05:24 น.
เพรง.พเยีย
๏ ถึงพี่...คนแสนดี
ใจดวงนี้ใช่เมินไม่เห็นค่า
รับรู้อยู่เต็มตื้นทุกเวลา
กับสายตาอาทรจากหัวใจ
๏ ถ้อยเอ่ย...ประโลมปลอบ
ที่เพียรมอบในวันแสนหวั่นไหว
โปรดรับรู้..ว่าน้องซาบซึ้งใน-
ความห่วงใย,ความห่วงหา,ความอาทร
๏ เยื่อใยและไมตรี...
ใจดวงนี้ล้วนตระหนักทุกอักษร
เสมือนหยาดกลั่นหยดทุกบทตอน
หวังซับผ่อนคลายพิษที่ติดจม
๏ แต่หัวใจดวงนี้...มีตราบาป
ต้องคำสาปฝ่าคลื่นความขื่นขม
มิอาจรับ..ใครคิดร่วมชิดชม
เพื่อลบปม..จาลึกผนึกรอย
๏ ขอบคุณค่าน้ำใจพี่ยิ่งนัก...
มาปกปักษ์ปัดเป่าความเหงาหงอย
จากวันนี้..ใจนี้..จะเฝ้าคอย
เป็นน้องน้อย..คนดีของพี่ชาย
๏ พี่ชาย...ที่แสนดี
คำคำนี้..ก่องดงามด้วยความหมาย
จากศรัทธาค่อยค่อยกอปรขึ้นรอบกาย
ก่อเป็นสายใจพ้องขึ้นผูกพัน
๏ ร้อยวาจามาลัย..จากใจนี้
ด้วยยินดีนำมอบมาตอบขวัญ
สองพี่-น้องจะเกี่ยวก้อย..ไปด้วยกัน
จนถึงวันเลือนหาย..บนสายกาล