15 ธันวาคม 2548 05:03 น.
เพรง.พเยีย
๏ คล้ายแปลก ณ แรกเห็น
จิตะเต้นและมองตาม
ไหวไหวหทัยหวาม
ผลิละลามก็คือรอ
๏ วันยามประดุจแย้ม
บทะแต้มรตีทอ
เอิบอุ่นละมุนคลอ
จะพะนอเพราะคำนึง
๏ ใจส่ำระร่ำร้อง
ปะทุก้องคระอื้ออึง
อาวรณ์สะท้อนถึง
พละตรึงเพราะตราเตือน
๏ คล้อยห่างก็ใจหาย
กละคล้ายจะใครเลือน
เกรงบ่ายหทัยเบือน
จิตะเคลื่อนวิตกคอย
๏ ตาหลับประทับเช่น
กละเห็นบ่เหือดรอย
ดาวเกลื่อนผิว์เคลื่อนถอย
บ่จะคล้อยก็คอยใคร
๏ จึงแปลก ณ แรกนี้
มนะปรีดิเปี่ยมนัยน์
เอิบสุนทรีย์ไหว
ตะละไล้ระรื่นหลง
๏ ก่อริ้วไสวแล้ว
ดุจะแก้วประกายลง
ฝากสรรคะจำนง
รติวงกระหวัดเคียง