22 พฤศจิกายน 2548 05:37 น.

..... รอยอดีต .....


๏  แว่วทำนองเพลงหนึ่งเคยซึ้งเหมือน
กลับต่อเตือนคืนยามของความหลัง
หลงติดจมบ่วงไหวในภวังค์
จากรอยขังขื่นคำที่ย้ำมา

๏  กี่คมมีดกรีดใจจากใครเล่า
เจ็บหรือเท่าเพียงพากย์หนึ่งถากถา
หนึ่งที่ใจคอยภักดิ์สลักตรา
พิพากษาทัณฑ์ถ้อยจนสร้อยตรวน

๏  คืนแผ่นฟ้าลับผันตะวันฉาย
ผ่านความหมายมืดดำแห่งกำสรวล
ร่องรอยเมื่อตาหลับประทับทวน
กับภาพส่วนหม่นเหลือด้วยเชื้อไฟ

๏  เกินจักฝ่าเพียงเส้นที่เห็นกั้น
บอกตัวมั่นจงตระหนักเขาผลักไส
ยิ่งเห็นทางกลับยาวทุกก้าวไป
จึงแจ้งนัยรอยย่ำเพียงลำพัง

๏  ปาดน้ำตาหยดแต้มของแก้มนี้
ฝากนทีลอยลับอย่ากลับหลัง
อย่าเหลือรอยอาลัยเพื่อใครชัง
ว่าประดังปวดปร่านั้นมายา

๏  แต่นี้แล้วให้เหมือนดั่งเลือนลับ
ปล่อยไฟดับหยุดความเพื่อถามหา
เมื่อความจริงสิ่งเดียวจักเยียวยา
เผยแผ่นฟ้า..กลับกระจ่าง..เหมือนอย่างเคย..

3103

love

comment

14 พฤศจิกายน 2548 20:58 น.

..... โคมอธิษฐาน .....

เพรง.พเยีย


๏  ริมฝั่งน้ำคืนเพ็ญลอยเด่นสรวง
สะท้อนยวงเงินอาบลงทาบฉาย   
ระบัดคลื่นไหววาบจนภาพพราย
ริ้วระบายแต้มสีวารีลาน

๏  ดาษดวงไฟกระทงสายประกายส่อง
วาดรังรองเรืองสรรค์ร่วมบรรสาน
แต่งโค้งคุ้งคงคานิศากาล
ชัชวาลเบื้องหน้านิศากร

๏  กระทบผิวแผ่นน้ำของค่ำนี้
เหมือนฤดีพ้องจำรัสประภัสสร
ส่งคะนึงหวานร่ำให้กำจร
สู่อัมพรเชื่อมหนถึงคนไกล

๏  ผ่านเรื่อริ้วพรายพริบระยิบส่อง
จับเนตรสองพรายพร่างสว่างไหว
หวังสะท้อนความหนึ่งล่วงถึงใคร
ว่าหัวใจนางเหลียวคล้องเกี่ยวกร

๏  ฝากคำหาด้วยห่างระหว่างเห็น
หทัยเป็นเช่นหลักต้องปักศร  
จักคอยรับเคียงอยู่ไม่รู้จร
ร่วมคำอรเมื่อสองได้คล้องกานต์ 

๏  ปล่อยดวงไฟพร้อมโสมจุดโคมฟ้า
น้อมวาจาจากจิตอธิษฐาน
ขอบรรจบหนึ่งหมายจากสายธาร
จะล่องขานล่วงหมายยังสายใจ...

1871

love

comment